Leila Sahir over Telefilm Love Me Love Me Not

Telefilm Love Me Love Me Not schetst een gelaagd beeld van een innemende, maar ook door trauma getekende jonge vrouw. Regisseur Leila Sahir: “Vriendschappen betekenen alles voor mij. Er heerst een idee dat de romantische liefde hoger op de ladder staat, maar vriendschappen zijn voor mij even belangrijk of soms zelfs waardevoller.”

“Noem haar Cleopáaatraaa / Noem haar Cleóoopatra / Ze verbrijzelt spermaaa”, dicht de 27-jarige Ines (Nora El Koussour) in de openingsscène van Love Me Love Me Not. Ines heeft veel seks, schrijft over seks, maar geeft zich nooit echt bloot. Haar kanten bh’s en korsetten draagt ze als stijlvolle maliënkolders over haar kleren en ook tijdens het vrijen houdt ze ze liever aan. Op de wc in de club bijvoorbeeld.

Regisseur en scenarist Leila Sahir is zelf dichter, maar voor de gedichten van Ines riep ze de hulp in van El Koussour: “Sommige gedichten zijn van ons samen. De hoofdpersoon Ines heeft een andere stijl dan ik. Zij schrijft recht voor z’n raap en naarmate de film vordert komt er steeds meer gevoel en gelaagdheid in. Mijn eigen gedichten zijn beeldend en subjectief.”

Voor Ines is seks een strijd. Sahir wilde met haar speelfilmdebuut Love Me Love Me Not iets realistisch en grappigs maken over seksueel misbruik. Sahir: “Na MeToo en vooral het seksuele wangedrag bij The Voice of Holland hoorde je vaak de vraag waarom de getroffen vrouwen niet eerder aan de bel hadden getrokken. Ik wilde daar een antwoord op geven en laten zien hoe moeilijk het is om misbruik aan anderen en aan jezelf toe te geven. Maar het moest geen zware film worden. Als je iets dergelijks hebt meegemaakt, word je vaak enkel als slachtoffer gezien. Terwijl, je bent een heel persoon; je bent niet alleen je trauma. Dus ik dacht: is het mogelijk om een ‘leuke’ film over zo’n heftig onderwerp te maken? Een toegankelijke vriendinnenkomedie?”

Burgerleven
Ines heeft talent als dichter, maar ze vindt het moeilijk om discipline op te brengen en echt de diepte in te gaan. Een hedonistisch leven van drank, drugs en seks lonkt. Het blijkt voor haar een manier om zich af te sluiten voor het seksuele geweld dat haar is aangedaan.

Voor inspiratie hoefde Sahir niet ver te zoeken. “Deze film is fictief en gaat niet over mij, al heb ik wel zelf zoiets meegemaakt”, zegt ze. “Er heerst een idee dat slachtoffers na het misbruik seksueel passief worden, terwijl het tegenovergestelde ook gebeurt, dat ze juist hyperseksueel worden. Dat is ook mijn eigen ervaring.”

De seksuele beleving van Ines staat centraal en toch zien we maar twee befscènes. Sahir heeft bewust voor veel penetratieseks gekozen. “Seks gaat voor Ines over macht. Penetratieseks is iets waarbij mannen denken dat ze de macht hebben, maar Ines neemt de leiding. Juist dat geeft haar een gevoel van macht.”

Sinds Noah Baumbachs Frances Ha (2012) lijkt er een filmtraditie te ontstaan rond jonge vrouwen die niet willen opgroeien. Vrouwenvriendschappen krijgen zo ook steeds meer ruimte. De relatie tussen Ines en haar beste vriendin Maha (Jade Olieberg) is ontroerend en aanstekelijk.

Als Maha van de ene op de andere dag gaat samenwonen, voelt Ines zich in de steek gelaten. Het is uit het leven gegrepen: Sahir had vroeger ook een afkeer van het brave, volwassen burgerleven. “Het leek me gewoon saai. Iedereen ging zich er ook plotseling naar gedragen. Ik zag er tegenop: een rijtjeshuis, twee kinderen, een hond en een auto voor de deur. Inmiddels weet ik dat volwassen zijn niet die vorm hoeft te hebben. Ik ben nu 33 en woon samen met mijn partner. Maar nog steeds voel ik een sociale druk als het gaat om kinderen krijgen.”

Seksscènes
Ines heeft een bi-culturele achtergrond, maar dat speelt in Love Me Love Me Not een bijrol. Sahir: “Ik stoor me eraan dat hoofdrollen vaak naar witte acteurs gaan en als ze wel naar niet-witte acteur gaan, dat het een plotmatige functie moet hebben. Daar ben ik klaar mee. We zijn allemaal mensen.”

Sahir bewonderde het acteertalent van El Koussour. “Nora is een fantastische actrice. Ze kan drama én komedie. Ik wilde haar in uitdagendere rollen zien dan ze kreeg, dus toen ben ik die voor haar gaan schrijven. Ik zat ernaast toen ze huilde in de slotscène. Ik wist dat het nep was, maar ik voelde het. De hele crew huilde mee.”

In de documentaire Mag ik je aanraken? (Tamar van den Dop, 2023), waarin acteurs van verschillende generaties vertellen over de Nederlandse mores bij het draaien van seksscènes, deelde El Koussour een traumatische ervaring die ze had op een filmset. Sahir is er bij haar film des te zorgvuldiger mee omgegaan, vertelt ze. “We hebben er veel over gesproken, Nora heeft meegelezen met het script en ik heb haar steeds gevraagd wat ze wel en niet wilde, zodat ik haar wensen in het scenario kon meenemen. Tijdens het draaien hebben we gewerkt met een intimiteitscoach en dat gaf een veilig gevoel door de duidelijke kaders en afspraken. Seksscènes zijn technisch en ook grappig. Je maakt een choreografie en je hebt lol samen.”

Het is belangrijk dat wij vrouwen onze seksuele vrijheid niet voor lief nemen, vindt Sahir. “Nu extreemrechts overal ter wereld in opmars is, zie ik het somber in. We moeten ons luidkeels hardmaken voor onze rechten. Er wordt door mannen en vrouwen zelf teruggegrepen op stereotiepe vrouwenrollen, zie de tradwives. We moeten vooral niet naïef zijn en alert blijven. Wat in andere landen gebeurt, kan hier net zo goed gebeuren. Maar als we ons allemaal uitspreken, gebeurt het wel minder makkelijk.”

Love Me Love Me Not wordt uitgezonden op Internationale Vrouwendag, 8 maart 2025 om 22.20 uur op NPO3. Vervolgens is de film terug te kijken op NPO Start.