Hollandse Nieuwe 2024: Tamara Shogaolu over Anouschka

In de reeks Hollandse Nieuwe beantwoorden makers wier film of digitale project op de nieuwe editie van het Nederlands Film Festival in première gaan elk dezelfde vijf vragen.

1. Waar gaat je project over? “Anouschka is een verhalende game-ervaring die de reis volgt van tiener Anouschka, een levendig vioolwonderkind uit Amsterdam. Ze begint aan een betoverende reis door de herinneringen van haar grootmoeder, waarbij ze de familiegeschiedenis en de diversiteit van haar buurt, de Bijlmer, verweeft. De game is een ontroerend avontuur dat zich verdiept in de rijke familiegeschiedenis en levendige cultuur van Anouschka’s gemeenschap. Anouschka is anders dan de traditionele gameverhalen doordat het de nadruk legt op eigenwaarde, diversiteit en erfgoed, en biedt zo een inclusieve en indringende game-ervaring.”

2. Waarom wilde je dit maken? “We wilden Anouschka maken om de kloof tussen XR en consolegaming te overbruggen, waarbij we tegelijkertijd een verhaal vertellen dat aanslaat bij een divers, wereldwijd publiek. Ons doel was om de grenzen van entertainment te verleggen en een platform te bieden waar ondervertegenwoordigde stemmen kunnen schitteren. Door rijke culturele elementen en krachtige verhalen te verweven, wilden we een spel creëren dat niet alleen vermaakt, maar je ook iets leert en spelers inspireert om hun identiteit en rijke verleden te omarmen. Het is een spel dat niet alleen voor spelers is; het is voor avonturiers, verhalenvertellers, estheten en degenen die op zoek zijn naar emotionele diepgang in hun game-reis.”

3. Wat is je droomproject en waarom is het nog niet gemaakt? “Ooit zal ik een ander project maken dat naadloos geavanceerde technologie combineert met dieppersoonlijke verhalen. Onze droomprojecten kosten vaak veel tijd om te maken omdat ze de middelen, interdisciplinaire samenwerking en het juiste culturele moment vereisen om bij het publiek aan te slaan. Bovendien moeten onze projecten zorgvuldig gepland en uitgevoerd worden omdat we trouw willen blijven aan ons doel van inclusiviteit en representatie, wat het maakproces kan vertragen.”

4. Waaraan ontbreekt het in de Nederlandse visuele cultuur? “De Nederlandse visuele cultuur zou kunnen profiteren van een diversere representatie en van verhalen die koloniale stereotypes uitdagen. Hoewel er in Nederland een rijke kunst- en designgeschiedenis is, is er behoefte aan meer verhalen die de ervaringen van historisch gemarginaliseerde gemeenschappen weerspiegelen. Door multidimensionaal en interdisciplinair vertellen te omarmen, kan de Nederlandse visuele cultuur evolueren naar een meer inclusieve, reflectieve en vooruitstrevende cultuur.”

5. Wat was een bepalend filmmoment in je leven? “Dit is een lastige vraag, omdat ik ben opgegroeid in een huis vol filmliefhebbers en veel films en beelden een diepe indruk op me hebben achtergelaten. Verschillende films hebben me in verschillende stadia van mijn leven geïnspireerd en me ertoe aangezet om films te gaan maken en door te gaan. Drie momenten springen eruit: de rauwe authenticiteit van La haine, de viscerale intensiteit van Steve McQueens Hunger en de betoverende ervaring van Julie Taymors The Lion King op Broadway.
“La haine maakte vooral indruk. Het liet me de kracht van cinema zien om de strijd en veerkracht in het dagelijks leven vast te leggen. De oprechtheid en het gebrek aan verfraaiing van de film leerden me dat verhalen vertellen geen grootse gebaren nodig heeft, maar dat het draait om het vastleggen van het echte en het rauwe, om zo een ​​spiegel te kunnen zijn voor de maatschappij, in al haar schoonheid en hardheid.
“Steve McQueens Hunger liet me beseffen dat krachtige verhalen kunnen voortkomen uit gewone levens en dat film kan dienen als een hulpmiddel om diepgaande empathie op te roepen, die licht werpt op het ongehoorde. Dit inzicht heeft mijn werk sterk beïnvloed en me ertoe aangezet verhalen te vertellen over de complexiteit van de menselijke ervaring.
“Tot slot was Julie Taymors The Lion King op Broadway surrealistisch en prachtig, bijna dromerig. Het liet zien hoe film en theater emoties kunnen oproepen en sferen kunnen creëren die zowel intiem als universeel zijn. Het delicate samenspel van licht, kleur en compositie in haar werk toonde de magie van verhalen vertellen: het vermogen om een ​​wereld te creëren die zowel echt als fantastisch aanvoelt, en het publiek meeneemt naar een wereld die lang blijft hangen nadat de ervaring is afgelopen. Deze momenten hebben mijn filmmaken gevormd, waarbij ik er altijd naar streef om die vluchtige, delicate momenten vast te leggen die diep resoneren en langer duren dan het laatste frame.”

Anouschka was te zien tijdesn IDFA DocLab 2023 en is te zien als onderdeel van Storyspace op het Nederlands Film Festival 2024.