Prénom Carmen #28
De bui
Carmen Felix schrijft over genre, niche en mainstream
Ik weet even niet of de situatie waar we in zitten inmiddels voelt als Groundhog Day of meer als Happy Death Day, maar wat ik wel weet is dat het er allemaal behoorlijk shit voor ligt allemaal. Vergeef me dan ook alsjeblieft de ietwat tamme vergelijking met deze twee films waarin alles tot in den treure toe wordt herhaald. Als je deze column wel eens leest neem ik even—heel brutaal—aan dat je van films houdt en dat je je met enige regelmaat in en om filmtheaters begeeft. Of het nou in je uppie is, of met een goede vriend, of dat vermaarde familiepak gele M&M’s: jij gaat er graag goed voor zitten. Misschien heb je wel een Cineville-pas, een vaste bioscoopdag of een filmclubje. Misschien ga je sporadisch naar de film als een soort bezigheidstherapie.
Het boeit me eigenlijk helemaal niet wat je cinemagedrag is, het boeit me wél dat we dezelfde hobby hebben. Of laten we het een interesse noemen, dat klinkt minder knullig. Jij en ik, we gaan allebei graag naar de film. We hebben onze favoriete genres, een voorkeur voor bepaalde bioscopen en je kan er prat op gaan dat we een vaste bestelling bij de bar hebben. En sinds begin 2020 ligt onze wereld op z’n gat. Soms met één been in de goot, soms gaat het een paar maanden goed en vergeten we dat we nog steeds in een pandemie zitten. Terwijl ik dit schrijf gaat het slechter dan ooit. Waar we eind 2020 nog schrokken als dat vervloekte dagelijkse besmettingscijfer rond de 10k kwam, zitten we nu al een paar weken op meer dan het dubbele. Klein verschilletje: 81% van Nederland is gevaccineerd en met het bewijs hiervan kom je plekken als onze geliefde filmhuizen ‘gewoon’ binnen. Maar het mag niet baten. Onze ‘overheid’ flirt alweer met het idee om bioscopen te sluiten. Nu gaan ze eerder dicht, maar iedereen met een hartslag voelt de bui al hangen.
Daarom wil ik je aanmoedigen om er nog even flink voor te gaan de komende tijd. Ga eens naar drie films in plaats van eentje. Steun je favoriete bioscoop, koop extra drankjes en schaf die saaie sweater of totebag aan waarmee ze proberen te stunten. Als je een Cineville-pas hebt, overweeg gerust om je abonnement door te laten lopen als de deuren weer sluiten. Je favoriete bioscoop heeft je nodig. Net zoals wij onze favoriete bioscoop nodig hebben. Al is het maar om soms in je uppie op een dinsdagochtend tussen de luidruchtig appel etende boomers te zitten om jezelf door een nieuwe Ken Loach heen te slepen, wetende dat je depressiever uit die zaal zal komen dan dat je erin stapte.
Onze (r)overheid (zoals het in illustere Facebook-groepen wordt genoemd) wil de waarde van op je dooie gemak een film kijken in een prima geventileerde ruimte met mogelijkheid tot anderhalve meter afstand, niet erkennen. Laten wij dat in vredesnaam wél doen.