Het nieuwe kijken #27

Hoe heeft het kunnen gebeuren dat ik genoeg van je heb? Als jongetje van tien zag ik je voor het eerst. Je reed met een beeldschone vrouw naast je in een lelijke eend door een Griekse olijfboomgaard, achtervolgd door schurken in zwarte Peugeots. Het was de eerste film ‘met bloed’ die ik zag. For Your Eyes Only was zeker niet je beste optreden maar ik was hooked. Roger Moore was op dat moment al veel te oud om je te spelen. Maar hij is altijd mijn favoriete vertolker gebleven, omdat hij zich met charme in plaats van brute kracht uit elke situatie redde. Ik kocht bij de Free Record Shop een cd met de soundtracks van alle Bondfilms. Deze zette ik zo vaak op dat m’n ouders hem wilden weggooien. Elke keer als ik de openingstune van John Barry hoorde welde een heroïsch gevoel in me op en waande ik mezelf geheim agent. Tijdens mijn hele pubertijd hing de poster van Tomorrow Never Dies op mijn kamer, met boven de ijskoude ogen van Pierce Brosnan de zilvergrijze BMW die je bestuurde met het touch­screen van je smartphone. Mijn droomauto vanaf dat moment. Eindeloos speelden mijn broertjes en ik Goldeneye op onze Nintendo 64. In de tweede klas van de middelbare school was je het onderwerp van mijn spreekbeurt Engels. Ik was een trouwe, aandoenlijke fanboy, teleurgesteld in Die Another Day en Quantum of Solace, lyrisch over The World is Not Enough en Skyfall. Toen kwam Spectre, je langste en duurste ooit, juichend onthaald in de pers. Ik zag de film in Londen, in de bioscoop van de Barbican. Ik was underwhelmed.
Alles zat er in: de schurk, het complot, het meisje, de Aston Martin met schietstoel, seks, sadisme, snobisme. De hele formule, met verbluffend vakmanschap volkomen voorspelbaar afgedraaid. Het was bijna een soort samenvatting, drijvend op retro-elementen en herhaling. Met in jouw huid een verveelde, nurkse Daniel Craig. Een kinderfilm, dacht ik zelfs even, toen er weer eens een gebouw zonder duidelijke toedracht ontplofte. De magie is verbroken. Zo’n film hoef ik niet nog een keer te zien. Goodbye James.

Ebele Wybenga