Het nieuwe kijken #22

Als je door Japan reist, kom je makkelijk terecht in een staat van verwarring, het beroemde Lost in Translation gevoel. Dat bereik je het snelst door de TV aan te zetten. Hysterische comedyshows, speechende politici met emotieloze gezichten en neurotische animaties wisselen elkaar af. Je krijgt reclames te zien voor onbegrijpelijke producten, zoals brood dat je kunt afscheuren alsof het WC-papier is. Zappend zoek je naar iets wat je herkent. Daar was opeens een westers gezicht, een roodharige jongeman in smoking. Alles wat hij zei was nagesynchroniseerd in het Japans en in fluorescerende karakters ondertiteld. Een Westerse jonge vrouw in sexy avondjurk met overdadige make-up en smachtende ogen kwam in beeld. Ze sprak met het typische hoge kinderstemmetje uit anime-tekenfilms. Het duo maakte een romantisch ritje in de London Eye, het reuzenrad aan de Theems. Na een tijdje kijken drong het tot me door waar het programma over ging. Een show waarbij meisjes dingen naar de hand van Prins Harry, de nog altijd vrijgezelle broer van kroonprins William. Dit ging volgens het stramien van Who wants to marry a millionaire. Volgens Google is de naam van deze oorspronkelijk Amerikaanse TV-show I Wanna Marry Harry. Het gemene is natuurlijk dat het niet gaat om de echte Engelse prins, maar om een dubbelganger. De lookalike, een geslaagde kruising van de gezichten van beide Windsor-prinsen, neemt het ervan. Ondanks een intense kus in de tuin van een gehuurd paleis volgt een harteloze eliminatie. Ondertussen zijn in het bovenhoek van het scherm de gezichten van bekende Japanners in beeld, die meekijken naar de show en tussendoor commentaar geven. Zij zijn als het ware de vertalers van het programma, die de Japanse kijker met hun gezichtsuitdrukking een indicatie geven wanneer ze kunnen lachen om die gekke Westerlingen. Het programma buit de naïviteit uit van statusbeluste Amerikaanse provinciemeisjes die prinsen en paleizen alleen kennen uit Disneyfilms. Het werd geen succes in de VS: na vier afleveringen werd de show uit de lucht gehaald. Maar in Japan kreeg deze verrukkelijk slechte leedvermaak-tv gelukkig een tweede kans.

Ebele Wybenga