IFFR 2019 tips

Waar verheugt de redactie van de Filmkrant zich op in het overweldigende aanbod van het IFFR?

Dana Linssen
La Flor (Part 1, 2 & 3) Mariano Llinás, Signatures | Een festival in zichzelf, deze ruim 14 uur durende film die bestaat uit 6 films in verschillende stijlen en genres, van zombiefilms tot spionagevverhalen. Je bent zelf de privédetective (met een beetje hulp van regisseur Llinás zelf) die op zoek mag naar de zin en onzin van alles.
Cavalcade Johann Lurf, Bright Future Shorts | Na de langste film komt de kortste… Een 3D rad van fortuin, waterrad, wheel of life, zelfgenererende camera/projector, ratelende filmspoel en optische illusie ineen. Je ogen duizelen nog minstens 14 uur na.

Ronald Rovers
A noite amarela Ramon Porto Mota, Bright Future | De horror in deze spirituele slasher is de toekomst die dreigend dichterbij komt voor een groepje jonge Brazilianen dat voor een laatste vakantie naar een eiland reist, voordat hun jeugd voorbij is.
Diamantino Gabriel Abrantes & Daniel Schmidt, Rabbit Hole | Te waanzinnig om links te laten liggen. Een gevallen voetbalster en een kwaadaardige tweeling en een complot waarbij heel Portugal betrokken raakt.
Killing Tsukamoto Shinya, Rotterdämmerung | Deze offbeat samoeraifilm geeft het genre een lekkere draai.

Jos van der Burg
They Shall Not Grow Old Peter Jackson, Laboratory of Unseen Beauty | We kennen de Eerste Wereldoorlog, maar een compilatiefilm met ingekleurde archiefbeelden vanuit het perspectief van (Britse) soldaten die niet oud zullen worden, brengt de gruwel echt dichtbij.
Temple of Cinema #1: Sayat Nova Outtakes Sergei Paradjanov, Laboratory of Unseen Beauty | In 1988 bezocht Sergei Paradjanov als vrij man het IFFR. Wie erbij was, zal de emotionele ontvangst nooit vergeten. In de Arminiuskerk zijn opnames te zien die Parajanovs beeldschone The Colour of Pomegranates (1969) niet haalden.
“I do not care if we go down in history as barbarians” Radu Jude, Voices | Het kon hem niets schelen als hij als barbaar de geschiedenis in ging, zei de Roemeense premier Antonescu in 1941. De actuele vraag boven deze film: is het nu anders?

Joost Broeren-Huitenga
BNK48: Girls Don’t Cry Nawapol Thamrongrattanarit, Voices | Al sinds zijn debuut 36 is de jonge Thaise filmmaker Thamrongrattanarit een slim chroniqueur van zijn generatie, hier met een docuportret van een veelkoppige meidenband.
Long Day’s Journey Into Night Bi Gan, Bright Future | Na Kaili Blues keert de grote belofte van de ‘achtste generatie’ Chinese filmmakers terug naar zijn geboortedorp voor een nog dromeriger liefdesverhaal en nog indrukwekkender long take – in 3D.
The Mountain Rick Alverson, Voices | Een koortsdroom vol Americana-gekte, over wees­jongens, lobotomiën en seksuele frustraties. Jeff Goldblum was zelden zo onderkoeld en zelden zo dreigend.

Mariska Graveland
Sophia Antipolis Virgil Vernier, Bright Future | Een technologiepark bij Nice is het decor van een zoektocht naar Sophia (wijsheid) en zingeving. Het speelt een sturende rol in de gemoeds­toestand van de personages, ergens tussen psychogeografie en geofilosofie.
Nos vies formidables Fabienne Godet, Voices | De dagelijkse worstelingen in een verslavingskliniek komen heel dichtbij dankzij de innemende personages.
Walden Daniel Zimmermann, Say No More | De zinloze reis van een stapel planken van Zwitserland tot de Amazone, gevat in aandachtige beelden.

Hugo Emmerzael
Alma no olho Zózimo Bulbul, Soul in the Eye | Omdat deze iconische Afro-Braziliaanse cinema nu weer ontzettend relevant is.
Mica Levi in Arminius | Omdat de muziek van Micachu (alias Mica Levi, bekend als componist van o.a. Under the Skin) begeleid door de beelden van Sergei Paradjanov vast een onvergetelijke ervaring gaat opleveren.
De vrijheidslezing van Agnieszka Holland | Want #FreeOlegSentsov, #freekirillserebrennikov en #freenogveelmeerfilmmakers.