Focus: Klassiekers in de bioscoop
A Clockwork Orange
De Kinepolis-bioscopen Utrecht City en Cinerama Rotterdam vertonen de komende zes maanden elke maand een klassieker. Niet eenmalig even snel een vertoning, maar elke maand twee keer per week (donderdag en zondag) dezelfde klassieker.
Nog niet zo lang geleden bestond de angst dat door het online-aanbod van klassiekers niemand nog voor deze films zijn huis uit zou willen komen. Dat blijkt niet zo te zijn. Een klassieker op een groot scherm in de bioscoop levert een andere ervaring op dan thuis achter een monitor en steeds meer mensen beseffen dat. De reeks opent in januari met het eerste deel van Francis Ford Coppola’s The Godfather uit 1972. Daar zijn ze weer: Marlon Brando als Vito Corleone en Al Pacino als zoon Michael, die met tegenzin het maffia-imperium overneemt.
Na The Godfather is in februari Roman Polanski’s psychologische horrordrama Rosemary’s Baby (1968) te zien, waarin het in het hoofd van Mia Farrows personage niet helemaal goed zit. In maart gevolgd door Casablanca (Michael Curtiz, 1942), het liefdesdrama in oorlogstijd met Humphrey Bogart en Ingrid Bergman. In het nog steeds ijzingwekkende A Clockwork Orange (Stanley Kubrick, 1971), in april te zien, gaat een groepje mannen zich voor hun vermaak te buiten aan geweld (‘A bit of the old ultraviolence’). In mei kan worden gekeken naar The Asphalt Jungle (John Huston, 1951), waarin een juwelenroof uit de hand loopt. De Nederlandse filmkeuring was 65 jaar geleden verrassend enthousiast over de film: “De misdadigers zijn mensen die tot misdaad zijn vervallen doordat de maatschappij hen te kort heeft gedaan. De film zou voor mensen die niet aan het nut van reclassering geloven, stellig kunnen bereiken dat duidelijker wordt begrepen, dat misdaad ook een gevolg kan zijn van de tekortkomingen van de samenleving jegens de onterfden.”
In juni is laatste film in de reeks Hitchcocks Rear Window (1954), waarin James Stewarts tot een rolstoel veroordeelde personage zijn buren begluurt. Over de film zijn tientallen boeken geschreven, met als sleutelwoorden voyeurisme, zelfhaat, bindingsangst en vrouwenhaat, maar filmhistorici zijn er nog steeds niet over uitgepraat.