Focus: Hommage Eric de Kuyper

Oude tijden herleven in EYE met de hommage dit weekend aan Eric de Kuyper, de adjunct-directeur van het Filmmuseum tussen 1988 en 1992. Op het programma staan zijn films en twee lievelingsfilms van hem. Ook komt hij praten over zijn filmopvattingen en vooral zijn filmliefde.

Het waren spannende tijden in het Filmmuseum, het latere EYE. In 1987 werd Jan de Vaal, in 1946 één van de oprichters van het Filmmuseum en in 1987 veertig jaar(!) directeur ervan, opgevolgd door Hoos Blotkamp. Onder de nieuwe directeur braken nieuwe tijden aan. De Vaal had in al die decennia een geweldige filmcollectie verzameld, maar vertoning ervan was niet zijn sterkste punt. Onder Blotkamp veranderde dat. In het Vondelparkpaviljoen, van EYE was nog lang geen sprake, gingen de ramen en deuren open. Dagelijks waren er vertoningen van de Filmmuseumschatten. Een enthousiast publiek van cinefielen vond snel de weg naar deze schatkamer. Het gonsde in het Filmmuseum en dat was prachtig om te zien. Een stimulerende rol speelde schrijver, filmmaker en -docent Eric de Kuyper, die als adjunct-directeur met programmeur Peter Delpeut intrigerende en vernieuwende filmprogramma’s samenstelde. Met aanstekelijk plezier doorbraken zij het taboe dat Hollywood iets was om je neus voor op te trekken. Hollywoodmelodrama’s, zoals het werk van Douglas Sirk, werden door hen niet denigrerend afgedaan als sentimentele snikdrama’s, maar geprezen als aangrijpende, vaak taboedoorbrekende, menselijke drama’s. Fraai was ook de vertoning onder de titel Bits & Pieces van losse teruggevonden, vaak wonderschone filmscènes uit de periode van de zwijgende cinema. Kortom, het Filmmuseum leefde.

Toen Eric de Kuyper na vier jaar vertrok om full time schrijver te worden, bruiste het van de activiteiten in het Filmmuseum. Mooi dat de 76-jarige ruim vijfentwintig jaar later in EYE geëerd wordt met een hommage. In de programmabrochure beschrijft Peter Delpeut hoe er een nieuwe filmwereld voor hem open ging toen hij in de jaren zeventig als student les kreeg van De Kuyper. “Wat snel duidelijk werd, was dat het uiteindelijk niet om Hollywood draaide, maar dat de droomfabriek een metafoor was voor het plezier dat ons kijken naar film (en toneel en opera en ballet) regeert.” Dat plezier vindt Delpeut ook terug in de vijf films die De Kuyper zelf maakte: “Wie het kleine filmoeuvre van Eric de Kuyper wil doorgronden, kan dat met drie woorden af: plezier, plezier en nog eens plaisir.”

Dit weekend zal het aan plezier niet ontbreken in EYE. Het programma gaat vrijdagavond 8 februari onder de titel ‘Een avond met Eric de Kuyper’ van start met een gesprek van Delpeut met De Kuyper. Het gesprek wordt gelardeerd met filmfragmenten en een compilatie van Bits & Pieces. In de twee dagen erna staan De Kuypers vijf films (Pink Ulysses, Naughty Boys, My Life As an Actor, Casta Diva en A Strange Love Affair) op het programma. Daarnaast zijn twee lievelingsfilms van De Kuyper te zien: Der Tod der Maria Malibran (Werner Schroeter, 1971) en La captive (Chantal Akerman, 2000). Ook praat De Kuyper zaterdagavond onder de titel ‘Groots en meeslepend’ aan de hand van fragmenten over operaverfilmingen. Zondagavond komt onder de titel ‘Why Do You Want To Dance?’ zijn liefde en fascinatie voor de klassieke Hollywoodmusical aan bod.

Een weekend met Eric de Kuyper. Films, opera en live-muziek, 8-10 februari in EYE (eyefilm.nl)