Focus: Japanse filmliefde

Dat is pas onbaatzuchtige liefde: uit passie voor de Japanse cultuur met tientallen vrijwilligers een festival organiseren. En dan niet één keer, maar inmiddels voor de zeventiende keer. Chapeau voor Camera Japan, dat de Japanse cultuur viert met als zwaartepunt de Japanse cinema.

De Japanse cinema is een van de rijkste filmculturen ter wereld. En dat niet sinds kort, maar sinds mensenheugenis. Af en toe valt dat weer eens op als er in de Nederlandse filmtheaters een meesterwerk te zien is, zoals recent Drive My Car van Ryûsuke Hamaguchi.

Dat de Japanse filmcultuur uit meer bestaat dan incidentele meesterwerken is sinds jaar en dag te zien op Camera Japan. Het festival viert de Japanse cultuur met live optredens, workshops en eten, maar het filmprogramma is het hart van het festival. Op de komende editie zijn meer dan veertig films te zien, in alle soorten en maten: van documentaire tot speelfilm en animatie en van arthouse tot genrefilm. Alle films zijn internationale, Europese of Nederlandse premières.

Een kleine greep uit het programma. Nagi’s Island (Nagasawa Masahiko) is een coming-of-age over de zomerbelevenissen van een tiener op een eilandje. Van een andere orde is Prior Convictions (Yoshiyuki Kishi), een thriller rond een reclasseringsambtenaar die een cliënt mist terwijl er raadselachtige moorden plaatsvinden. Is één en één twee? In It’s All My Fault (Yusaku Matsumoto) gaat een in een weeshuis opgegroeide puber op zoek naar zijn moeder. Het loopt anders dan hij hoopte. In het historische drama Broken Commandment (Kazuo Maeda) verbergt in de late negentiende eeuw een tot een gediscrimineerde minderheid behorende leraar zijn identiteit. Hoelang houdt hij dat vol?

Uiteraard ontbreekt ook anime niet op het festival. In Goodbye, Don Glees!, de debuutfilm van Atsuko Ishizuka, proberen drie vrienden te bewijzen dat een bosbrand niet door hen veroorzaakt werd. De spanningen lopen hoog op en zetten hun vriendschap onder druk.

Een retrospectief is er van het werk van Kinuyo Tanaka (1910-1977), de tweede vrouwelijke filmmaker in de Japanse filmgeschiedenis. Toen Tanaka in 1953 haar regiedebuut maakte, was ze al decennia een gevierd actrice. Ze speelde in meer dan tweehonderdvijftig films, waaronder vele van legendarische regisseurs, onder wie Yasujirō Ozu. Maar de regiestoel trok en tussen 1953 en 1962 maakte ze zes films, die alle gaan over het moeizame lot van de vrouw in Japan. Het festival (en Eye Filmmuseum) vertoont er vier: Forever a Woman (1955), The Moon Has Risen (1955), Wandering Princess (1960) en Love Under the Crucifix (1962).

Camera Japan | 22 t/m 25 september, LantarenVenster, Rotterdam | 29 september t/m 2 oktober, LAB111, Amsterdam