Focus: ‘Onze’ Audrey Hepburn
Two for the Road
Nog tot eind januari kunnen we in de Beurs van Berlage naar de expositie Intimate Audrey. Die richt zich op het familieleven van Audrey Hepburn. Wie haar wil zien acteren, kan in The Movies en Lab111 haar negen beste films zien.
Audrey Kathleen van Heemstra Ruston, beter bekend als Audrey Hepburn, had een Britse vader en werd in België geboren, maar met een Nederlandse moeder is ze voor de helft ‘van ons’. Dat ze het niet helemaal is, verklaart misschien de weinige Nederlandse eerbetonen. Nederlands beroemdste Hollywood-ster moet het doen met een naar haar genoemd plein in Arnhem, een straat in Almere en sinds kort een standbeeld in Velp. Beetje weinig voor een ster die in de jaren vijftig een nieuw vrouwbeeld in Hollywood introduceerde. Tegenover seksbom Marilyn Monroe zette Hepburn een type dat de aandacht niet trok met weelderige borsten. Met haar bambi-ogen en korte kapsel werd Hepburn (“Er is meer aan sex appeal dan maten”) mede dankzij designer Hubert de Givenchy een nieuw stijlicoon.
Bijzonder is dat Hepburn na Two for the Road (Stanley Donen, 1967) nauwelijks nog films maakte. Ze stopte op haar hoogtepunt toen ze nog maar 37 jaar oud was. Over haar acteerkwaliteiten lopen de meningen uiteen. Volgens de Engelse actrice Emma Thompson kon ze acteren noch zingen. Volgens Frederic Raphael, scenarist van Two for the Road, is dat een treurig gevalletje jaloezie: “Audrey deed de eenvoudigste dingen zo eenvoudig dat het nu lijkt alsof zelfs Emma Thompson ze even goed kan doen.”
Wie zelf wil oordelen over Hepburns acteren kan tot eind februari terecht in The Movies en Lab111. Te zien zijn haar negen beroemdste films: Breakfast at Tiffany’s (Blake Edwards, 1961), Sabrina (Billy Wilder, 1954), Funny Face (Stanley Donen, 1957), Roman Holiday (William Wyler, 1953), Love in the Afternoon (Billy Wilder, 1957), Two for the Road, Charade (Stanley Donen, 1963), My Fair Lady (George Cukor, 1964) en How to Steal a Million (William Wyler, 1966).