The Thinking Machine 26

Raymond Bellour reflecteerde in 1984 op een methode en stijl van filmanalyse die – net zoals de moderne cinema dat zelf deed – een greep doet naar beslissende momenten van absolute stilstand. Het boegbeeld voor dat inzicht gevende halthouden van het beeld werd (zoals Serge Daney stelde) het gezicht van een jonge Jean-Pierre Léaud op het strand aan het eind van François Truffauts Les 400 coups (1959). Maar Bellour blikte ook vooruit op een tijd waarin filmanalyse zich audiovisueel zou heruitvinden als “enkel vrije gebaren” – wanneer er genoeg tijd voorbij gegaan is dat de freeze-frame zichzelf heeft opgebrand. Laten we naar Léauds gezicht kijken op zoek naar een antwoord…