Vergeten zilver – 26 maart 2016

Wie in de jaren zeventig opgroeide met een voorliefde voor genrefilms, zal ongetwijfeld met een gevoel van warme weemoed terugdenken aan logan’s run (1976). Niet omdat deze SF-film met Michael York nou zo verschrikkelijk goed was. De special effects oogden zelfs toen al wat knullig en het in opzet aardige verhaal, over een postnucleaire ondergrondse maatschappij waarin iedereen boven de dertig dient te sterven, komt niet helemaal uit de verf. (Het is trouwens maar afwachten of de aangekondigde Hollywoodremake dat wel gaat lukken.) De film is vooral memorabel vanwege de breed uitgemeten ontsnappingspoging van York en zijn liefje Jenny Agutter, geen doorsnee heldin maar een fragiele jongedame. En een heel erg knappe. Het helpt aanzienlijk wanneer ze met die prachtige ogen voortdurend moet omkijken naar hun belagers, waaronder een niet erg overtuigende blikken robot.
Agutter, van Engelse komaf maar een echte globetrotter, zat al op haar twaalfde in het vak, maar brak pas bij een groot publiek door met logan’s run, waarna verdienstelijke rollen in the eagle has landed en de zeer populaire televisieseries the man in the iron mask en the six million dollar man volgden. Eigenlijk werd ze zoals vele kortstondig gewilde actrices opgeslokt door het televisienetwerk, waarin ze sinds het begin van de jaren tachtig voornamelijk werkzaam was. Al wist ze de genrefans wederom te bekoren met een opvallende rol in John Landis’ geweldige horrorhit an american werewolf in london (1981): zij speelt de verpleegster die zich over lycantroop David Naughton ontfermt.
Maar haar mooiste en grootste rol speelde Agutter op haar negentiende in Nic Roegs walkabout (1971), waarin ze na de zelfmoord van haar vader met haar broertje verdwaalt in de Australische wildernis. Aanvankelijk lijkt deze door Roeg zelf verbluffend gefotografeerde film een wat eendimensionale vertelling, maar de regisseur weet het seksuele ontwaken van Agutter (een verwende tienerdochter) op integere wijze te laten botsen met de pure, natuurlijke uitstraling van de Aboriginal-jongen die hen in de woestijn weet te redden. Zelfs wanneer Agutter poedelnaakt rondjes zwemt in een meertje, weet Roeg te vermijden dat het moment een foute David Hamilton-sfeer krijgt — een valkuil waarin menig Europese filmer destijds gelokt werd. Bovenal is walkabout een film die een sterke melancholie oproept en een gevoel van gemis weet te vangen, wat ook aan de erg fraaie soundtrack van componist John Barry is te danken. Jenny Agutter vatte film en muziek in het boekje dat bij de cd is gevoegd perfect samen: ‘John Barry’s score evokes perfectly a sense of childhood yearning, a time gone forever.’ Hoewel je dat nauwelijks van logan’s run kunt beweren, keren vergevingsgezinde cinefielen en onverbeterlijke nostalgici als ondergetekende er telkens weer naar terug. Met dank aan Jenny, dat spreekt voor zich.

Mike Lebbing

logan’s run is te koop op import-dvd (regio 1 of 4). walkabout is te koop op dvd.