Thuiskijken – 2 mei 2018

  • Datum 02-05-2018
  • Auteur
  • Deel dit artikel

Muppet guys talking

Muppet Guys Talking
Een zeer eigenaardig vak

Van verkeerd labelen kan Frank Oz in ieder geval niet worden beschuldigd: in Muppet Guys Talking zien we, zoals de titel belooft, vijf van de originele bedenkers en spelers van de Muppets praten over de legendarische poppenpersonages. Niks minder, maar ook niks meer.

Hoe ontstaat een Muppet? De meesten van ons zullen er niet vaak bij hebben stilgestaan. Tegen de tijd dat je je gaat beseffen dat de pluizige personages niet zomaar bestaan, maar tot leven worden gebracht door mensen van vlees en bloed, ben je ze immers ook een beetje ontgroeid. Maar het antwoord blijkt fascinerend.
In Muppet Guys Talking gaan vijf Muppet-makers met elkaar in gesprek over hun zeer eigenaardige vak. De bekendste van hen is waarschijnlijk Frank Oz, ook de regisseur van deze documentaire. Hij was vanaf het prille begin betrokken bij The Muppet Show en gaf stem en spel aan personages als Miss Piggy, Grover en het Koekiemonster. Naast hem schuiven nog drie oudgedienden aan: Jerry Nelson (bedenker van onder meer Count von Count oftewel Graaf Tel), Dave Goelz (Gonzo) en Fran Brill (Prairie Dawn en het recentere Sesame Street-personage Zoe). De groep wordt gecompleteerd door Bill Barretta (Pepe the King Prawn), de enige van de vijf sprekers die pas na de dood van Jim Henson in 1990 bij de Muppets betrokken raakte; hij nam veel van de rollen van de legendarische bedenker van de Muppets over.
De film is de weerslag van een groepsgesprek, afgewisseld met losse interviews en archiefmateriaal. De vijf praten niet alleen over het creëren van de personages — voor Goelz was de truc om een zwakte in hemzelf te isoleren, uitvergroten en aimabel te maken — maar ook over de blijvende populariteit van de poppen en de hachelijke situaties waarin ze soms onder het podium terechtkwamen. Door alles heen is nog altijd hun liefde voor Jim Henson als vriend, voorman en voorbeeld duidelijk voelbaar.
Nadat de film in maart 2017 in première ging op het Amerikaanse filmfestival SXSW is hij inmiddels een kleine maand verkrijgbaar via een eigen website. Dat is een model waarvan we mogen hopen dat meer filmmakers die succes hebben op het festivalcircuit maar daarbuiten geen distributie krijgen gebruik gaan maken. Maar dan misschien wel net iets goedkoper. Want met een prijskaartje van bijna 10 dollar voor een rommelig gefilmd gesprek van een uur (of bijna $100 voor een, inmiddels uitverkocht, uitgebreid ‘below the scenes’-pakket met meer materiaal en persoonlijke interviews met de spelers) voelt Muppet Guys Talking toch net iets minder als het liefdewerk dat het is.

Joost Broeren-Huitenga

Muppet Guys Talking | Verenigde Staten, 2017 | Regie Frank Oz | 65 minuten | Met Frank Oz, Davie Goelz, Jerry Nelson, Fran Brill, Bill Barretta | Te zien via muppetguystalking.com

Mom and Dad
Nicolas Cage kermt en krijst

In deze hysterische B-film van de regisseur van Crank spelen Selma Blair en Nicolas Cage ouders met een midlifecrisis die hun kinderen willen vermoorden.

Op de Xenos-decoratie die het huis van de Ryans siert staat: ‘In dit huis doen we echt, doen we sorry, doen we knuffels, doen we familie, doen we liefde.’ Terwijl je dit op de achtergrond leest bedenken Nicolas Cage en Selma Blair op de voorgrond hoe ze hun kinderen het best kunnen vermoorden. Met de ‘zaagt-alles-zaag’ of met het handpistool, gekocht tijdens de midlifecrisis van papa Brent?
B-filmscenarist en regisseur Brian Taylor is altijd op zijn vermakelijkst wanneer hij alle registers opentrekt en de chaos laat heersen. Ook hier gaat het lekker los, maar zijn debuut Crank (2006) is daar nog steeds het beste voorbeeld van, een non-stop over the top actiefilm met Jason Statham die het gegeven van Speed naar ongekende hoogtes stuwt. Mom and Dad komt wat langzamer op gang. Eerst zien we hoe puberende dochter Carly (Anne Winters) zich klaarmaakt voor een dag high worden met haar beste vriendin en hoe haar kleine snotneusbroertje Josh (Zackary Arthur) thuis een pyjamadag houdt. Het is een typische Amerikaanse suburbia-setting die al gauw genoeg verstoord wordt door een bizar gegeven: alle Amerikaanse ouders besluiten hun kinderen te vermoorden. American Beauty in de blender met Home Alone en The Purge.
Als Mom and Dad op gang komt is-ie niet meer te stoppen. Op een bepaald moment verzamelen allerlei nerveuze ouders zich voor de poorten van de school, een paar tellen later wordt het eerste jongetje door zijn moeder neergestoken met haar autosleutels. De rest van de film is een constante strijd tussen ouder en kind, waarbij de ouders al hun opgekropte frustratie botvieren en de kinderen op elke mogelijke manier moeten zien te overleven.
Mom and Dad is lomp, kort door de bocht en bijzonder gewelddadig. Dat levert voor liefhebbers van trashy films een paar geweldige momenten op. Vooral Cage heeft zichtbaar plezier als een opgebrande papa die al zijn woede loslaat. In Taylors vorige film Ghost Rider: Spirit of Vengeance moest hij zich onderkoelder voordoen als demonische superheld. Hier schreeuwt, kermt en krijst hij als een wilde, terwijl hij zijn kinderen in eigen huis op de hielen zit. Ondertussen speelt Blair een bijzonder genuanceerde rol als goede moeder die haar dochter haar onverschillige jeugdigheid benijdt. En die uiteindelijk met de meest doordachte moordplannen komt. Het spel van Winters en Arthur laat het meest te wensen over, wat de grimmige gedachte oproept dat ze alleen maar in deze film zitten zodat we stiekem hopen dat Cage en Blair ze echt te grazen krijgen.

Hugo Emmerzael

Mom and Dad | Verenigde Staten, 2017 | Regie Brian Taylor | 86 minuten | Met Nicolas Cage, Selma Blair, Anne Winters, Zackary Arthur | Te zien op dvd vanaf 16 mei

Geschreven door