Teddy Cherim – 26 april 2012

  • Datum 26-04-2012
  • Auteur
  • Deel dit artikel

Teddy Cherim co-regisseerde Sterke Verhalen voor een no-budget en onderzoekt de wereld van het onafhankelijk filmmaken.Deze maand: de Lonely Planet van Film.

Twee jaar lang woonde en studeerde ik in Londen. Het eerste jaar was ik veelal te vinden op en rondom Leicester Square, het Rembrandtplein van Londen. Alleen maar dure clubs en toeristen. Hier ging ik uit omdat ik niet wist waar anders. Ik at in te dure toeristische restaurants en kocht mijn kleren in winkels die je ook in de Kalverstraat hebt.
Met filmmaken is het net zo: in het begin weet je alleen wat je hebt gelezen in boeken of geleerd op school. Je leeft uit de Lonely Planet. Je volgt enigszins gebaande paden. Het is natuurlijk wel zo dat je er je eigen draai aan geeft, maar je doet wat je weet. Je maakt fouten waar je van leert. Nooit meer drugs kopen van dealers op straathoeken. Nooit denken dat ‘je het wel kan lopen’. Als beginnend filmmaker leer je snel waar je uit de buurt moet blijven. Hierbij een aantal random regels uit de denkbeeldige Lonely Planet voor Filmmakers:

Word nooit dronken op de set! Zelf ondervonden door ooit ladderzat te worden halverwege een opname en vervolgens over al het nuchter gedraaide materiaal heen te filmen.
Word nooit stoned op de set! Zelf ondervonden en ik weet nog steeds niet waar dat bandje ligt.
Nooit met dieren werken! Ik heb zelf ooit een ram (inclusief hoorns) genaamd Dirk aangeschaft voor een filmpje. Dit was geen succes. Los van het feit dat hij regieaanwijzingen niet begreep, wist de catering ook niet wat hij lekker vond. De achterbak van de auto van mijn ouders ruikt tevens nog steeds niet hetzelfde.*
Nooit met kinderen werken! Eigenlijk heb ik dit op de Filmacademie geleerd.
Nooit met boten werken! Boten zijn klote omdat ze bewegen door het water waar ze op drijven. Niet echt ideaal om op te filmen. Voor je het weet hangt je geluidsman over de boeg.
Nooit mensen die je niet goed kent volledig vertrouwen! Dit doe je al snel als regisseur, maar als je er niet bovenop zit, dan krijg je ook niet wat je wilt.

Hoe langer ik echter met filmmaken bezig ben, pak ‘m beet vijf jaar, inclusief de Filmacademie, begin ik het vak beter te verstaan en de filmwereld beter te begrijpen. Ik weet nu, net als bij een stad die ik goed ken, welke buurten, straten en steegjes leuk zijn. En het belangrijkste: welke niet. Dan wordt het pas echt leuk. Je kan je eigen plan gaan trekken.
Het tweede jaar Londen wist ik waar ik moest zijn. Ik merkte dat ik het een geweldig genoegen vond om die stad beter te leren kennen. Ik was Londenaar geworden. Een van de hoogtepunten na twee jaar Londen was dat ik eindelijk de weg wist. Ik kon vanuit een totaal onbekende buurt naar huis lopen omdat ik wist waar die buurt lag ten opzichte van mijn eigen buurtje. Het was een geweldig emanciperend gevoel.
Onlangs maakte ik een videoclip waarbij we werkten met een gigantisch greenscreen. Ik merkte dat ik het lastig vond omdat ik niet eerder met greenscreens had gewerkt. Ik bevond me op onbekend terrein. Maar omdat ik wist waar dit terrein lag ten opzichte van de rest van de ‘filmstad’ wist ik hoe ik thuis moest komen. De clip is nu bijna af en ik ben zowaar tevreden met het resultaat. Ik merk dat ik langzamerhand de Lonely Planet voor Filmmakers thuis kan laten omdat ik hem niet meer nodig heb om thuis te komen.

Teddy Cherim

* Dirk woont nu in een opvangboerderij in Duitsland voor ‘dieren met een verhaal’. Hij is heel gelukkig.

Geschreven door