Sanne Vogel – 6 juni 2013

Actrice, schrijfster en filmregisseuse Sanne Vogel over haar filmische ervaringen in de bioscoop en het echte leven. Deze maand: fonkelende ogen.

Soms kom je iemand tegen die zo bevlogen en enthousiast is, dat je er helemaal blij van wordt. Twee maanden geleden werd ik gebeld door een castingdirector of ik wilde casten voor een rol in Verzet, een One Night Stand-film. Een zwarte komedie over de oorlog. Ik moest casten voor een ondergedoken rijke Jodin, die het hele huishouden van de onderduikgever (Rene van ’t Hof) overneemt. Ik kneep in mijn totaal verzuurde schouderblad en bladerde door mijn overvolle agenda. Geen idee hoe ik deze draaidagen nog in moest plannen, maar ik zou hoe dan ook gaan casten.
Dankzij mijn diepe fascinatie voor de Tweede Wereldoorlog die zich al op zeer jonge leeftijd in mij genesteld heeft, heb ik altijd al een Jodin in oorlogstijd willen spelen. Maar voor zo’n rol heb ik nooit eerder mogen casten, wat vast iets te maken heeft met mijn brede heupen en volle bovenarmen. Niemand zou geloven dat mijn voluptueuze lichaam een hongerwinter heeft moeten doorstaan. Maar dat vond Rob Lücker, de regisseur van Verzet, niet zo’n probleem. Want ik kreeg de rol en toen ik hem bij de eerste repetitie vroeg of ik mezelf misschien even moest uithongeren tot de draaiperiode, riep hij met zijn Limburgse accent dat dit zeker niet de bedoeling was, omdat Rachel (zoals mijn personage heet) van zulke goede huize komt dat ze zelfs in de hongerwinter nog voldoende te eten heeft gekregen. Vol enthousiasme en met fonkelende ogen liet hij op zijn laptop foto’s van locaties zien waar we gingen filmen. En hij liet ons muziek horen. Hij had voor elke acteur een eigen muziekje laten componeren. Wat heel erg inspirerend werkt omdat het meteen duidelijk werd wat voor sfeer er rond een rol hangt. Bij elke scène die we lazen, legde hij bezield uit hoe de decoupage eruit zou gaan zien. Na twee repetities kon ik de hele film voor me zien.
Ik ga even een poging doen Lücker te beschrijven… Stel je voor een lange, beetje slungelige dertiger, met hele donkere glimmende ogen en een Limburgs accent, die harder praat als hij enthousiast is en zijn woorden kracht bijzet met veel armbewegingen. Hij heeft een grote liefde voor zwarte humor die hij moeiteloos op zijn omgeving kan overdragen. Tijdens de draaiperiode bruiste hij zelfs zo van energie en enthousiasme, waardoor ik spontaan vergat dat ik ontstoken amandelen had en de hele nacht wakker had gelegen van de koorts. Lücker studeerde aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht en won met zijn eindexamenfilm Skoda de Talent&Pro Award voor beste korte film. Hij regisseerde tal van commercials. Zijn werk is gestileerd, met prachtige shots en veel beeldende humor. Verzet is zijn eerste film na zijn afstuderen en ik hoop dat hij er nog heel veel mag maken.

Sanne Vogel