Redactioneel – 31 oktober 2013

Ook filmjournalisten zijn maar gewone mensen die zo af en toe op vrijdagavond naar de bioscoop willen. Dus wat doe je? Je googelt wat, iets met stad en bioscoop, en soms een filmtitel die je je herinnert en per se wilt zien, en dan hoop je maar dat je op een of andere agendasite terechtkomt die je doorstuurt naar wat je wilt zien. En hoe weet je wat je wilt zien?
Elke maand vlak voordat de nieuwe Filmkrant naar de drukker gaat, stellen wij ons lijstje met Must See-films samen. Welke film is nou als je de komende maand in ieder geval één keer naar de bioscoop gaat beslist niet te missen? Zo’n film is er natuurlijk niet. Er zijn er minstens vijf. Want het fanatieke filmpubliek (dat als je blij mag zijn een film per maand in de bioscoop ziet, wat dus heel weinig is) is niet een soort amorf monster dat met veel monden toch het liefste hetzelfde eet. Dat mag je althans hopen, want anders zijn we terwijl we in de bioscoop zaten stiekem overgenomen door body snatchers, de Borg uit Star Trek of verzeild geraakt in andere Stepford Wives-achtige situaties.
Dat dat Niet te missen!-lijstje een volgorde heeft is dus vooral pragmatisch. Er moet nou eenmaal een volgorde zijn. Alfabetisch vinden we te willekeurig, dus maken we hem intuïtief. Het is een beetje als met die sterren bij de recensies. Ze geven iets aan. Iets flinterduns. Iets zoals een ster die even opflikkert in het verre universum en dan weer uitdooft. Een lichtflits die zegt: kijk eens.
La grande bellezza, een van de Must See-films van deze maand, is ook zo’n lichtflits. Hij gaat er zelfs over. Het glinstert en glanst en laat een afdruk na op ons netvlies. Waardoor we hem nog zien als het al lang weer donker is. Bestond daar maar een zoekmachine voor.

Dana Linssen | twitter @danalinssen