Redactioneel – 28 april 2011

  • Datum 28-04-2011
  • Auteur
  • Deel dit artikel

Illustratie: Typex

Wij zijn 30! De Filmkrant bestaat 30 jaar en dat vieren we. Dat vieren we met wat elke maand voor ons een feest is: een nieuwe Filmkrant. Een nummer waarin we een beetje terugkijken, met speciale jubileumedities van illustere columns en rubrieken. Maar vooral vooruit, door filmmakers- en critici aan het woord te laten die net zo oud zijn als de Filmkrant. Want stevig geworteld in het verleden, en de Nederlandse traditie van de filmhuis- (tegenwoordig filmtheater-) beweging, kan ons oog niet anders dan gericht zijn op de toekomst. Op de zich steeds vernieuwende traditie van de Europese artfilm van Mona Achache, of de Amerikaanse lowbudget indies van Joe Swanberg. Op de nieuwe stroming die er in de Nederlandse film ontstaat, waarin jonge makers een broertje dood hebben aan het verstikkende Deltaplan Talent, en zelf films maken, op hun eigen voorwaarden, zoals New Kid Steffen Haars, en Bobby Boermans die direct online gaat met de première van zijn film claustrofobia en droomt van bewegend beeld op cornflakesdozen.
Maar het is een rare tijd om een feestje te vieren. Het is een verjaardag waarbij de beul bij de deur staat te wachten om de jubilaris de nek om te draaien. Zoals het er nu naar uitziet kan Filmkrant-uitgever Stichting Fuurland per 1 januari 2012 geen aanspraak meer maken op dat beetje subsidie (50.000 euro, eenvijfde van onze begroting) dat we van OCW ontvangen. En u weet het: we gooien het niet over de balk. We werken met een freelance redactie, die we bepaald niet marktconform kunnen belonen. We hebben het wel eens op z’n Eddy Terstalls omgerekend, die ooit het inkomen van een Nederlandse filmmaker vergeleek met dat van een timmerman in Bangladesh. Dat geeft zo’n beetje een idee hoe het met de honorering voor Nederlandse filmcritici gesteld is.
De filmwereld in den brede steunt ons. Voorlopig met woorden. Hopelijk vanaf 2012 ook met daden. En met geld. Maar met elkaar moeten we dit jaar nog iets veel groters voor elkaar zien te krijgen: het besef dat subsidie voor de Nederlandse film(cultuur) niet iets is wat je zomaar gedachteloos weg kunt strepen. En dat filmkritiek daarbij hoort. Want films hebben gedachten, gevoelens en inspiratie nodig. Niet alleen maar hypejournalistiek en marketing.

Dana Linssen

Geschreven door