Redactioneel – 2 juni 2011

  • Datum 02-06-2011
  • Auteur
  • Deel dit artikel

E NACHTLANG FÜÜRLAND

Alles wat je over afscheid nemen kunt zeggen is een verrukkelijk cliché, maar het is ook overdonderend waar: het is een beetje sterven en de achterblijvers blijven wat verweesd achter. Er zijn ook mooie gedichten geschreven over afscheid nemen, bijvoorbeeld door Rutger Kopland, met daarin de regels: ‘Weggaan kun je beschrijven als / een soort van blijven. Niemand / wacht want je bent er nog. / Niemand neemt afscheid / want je gaat niet weg.’ Zo zien wij graag het ‘so long, farewell, auf Wiedersehen, goodbye’ dat we met dit nummer van de Filmkrant tegen oprichter/uitgever/vormgever/duvelstoejager Henk Rabbers uitspreken. Henk heeft besloten om na dertig jaar afscheid te nemen. Maar hij gaat niet weg, hij kan niet weg, want elke druppel inkt op deze pagina’s ademt zijn geest. Bovendien blijft hij op de achtergrond als adviseur en geweten van de krant aanwezig. Omdat we toch wel een beetje sentimenteel mogen doen, roep ik in de herinnering hoe hij en zijn makker Jan Heijs dertig jaar geleden de Filmkrant startten. De stichting die zij een jaar later oprichtten en die de krant moest gaan uitgeven, noemden ze naar hun favoriete film van dat moment: e nachtlang füürland van de Zwitserse filmregisseur Clemens Klopfenstein. De Filmkrant/Fuurland-overlevering wil dat die film gaat over twee vrienden en hun dronken omzwervingen vol bevlogen gesprekken over idealisme, vrouwen en het leven. Wie nu op internet de film opzoekt, komt een iets andere synopsis tegen. Maar dat doet er niet toe. De Fuurland-film die Henk en Jan leefden is mooier, veelbetekender en toepasselijker. Zonder idealisme, en incidentele dronkenschap, al is het maar een film-roes, kan de Filmkrant niet bestaan. Henk, dank je wel dat je de fles nog halfvol voor ons achterlaat. We dragen dit nummer aan je op.

Dana Linssen

Geschreven door