Redactioneel – 12 oktober 2016

  • Datum 12-10-2016
  • Auteur
  • Deel dit artikel

Iedereen die wel eens bij de Filmkrant op de redactie is geweest kent hem. De lift. De ene bezoeker komt hijgend op de vierde verdieping aan omdat-ie het niet aandurfde. De lift komt zo langzaam naar beneden dat je je niet kunt voorstellen dat-ie ooit nog omhoog komt. De volgende gast arriveert bezweet omdat hij juist wel de lift heeft genomen en bij elk schokje van de ene naar de andere katrol zijn leven aan een zijden draadje voelde hangen. De afgelopen weken was de lift helemaal buiten gebruik. Hij werd gereviseerd. Met als gevolg dat hij daarna nog langzamer en hotsebotsender ging dan ooit te voren.
In afwachting van de keuring, zijn deze twee ons reisgezelschap: een piepjonge Jeanne Moreau en Miles Davis op een publiciteitsfoto voor Ascenseur pour l’échafaud (Lift naar het schavot, 1958) van Louis Malle. Een geweldige mix van film noir, nouvelle vague en Franse politieke cinema. We hebben deze foto op posterformaat uitgeprint en in de lift geplakt.
Terwijl we naar de vierde verdieping stijgen is er ruimschoots de tijd om naar hun gezichten te kijken. Wat zijn ze jong, terwijl ze toch al een jaar of dertig waren toen deze foto werd gemaakt. Misschien was je in 1958 met je dertigste op een andere manier jong, dan in 2016 waarin jong een ander uiterlijk heeft gekregen.
Is het de onschuld in hun blik? Natuurlijk weten ze dondersgoed dat ze voor een publiciteitsfoto aan het poseren zijn. Het is er eentje uit een hele serie gemaakt tijdens de plaatopnames van de beroemde soundtrack. Misschien waren ze een beetje aan het dollen. Op een andere foto blaast Miles in haar oor. En op weer een andere leert hij haar trompet spelen. Veel van de foto’s hebben een snapshotachtig karakter. Geïmproviseerd. Jazzy. Nouvelle Vague. Maar ook formeel: let op hoe Moreau haar ene hand ontbloot heeft, maar aan de andere nog een handschoen draagt.
Toch zie je bijna nooit meer van zulke foto’s. Spontaan en geraffineerd door hun puurheid. Van mensen die op z’n minst even kunnen spelen dat ze vergeten dat ze gefotografeerd worden. Of van een fotograaf die ons dat kan doen geloven.

Dana Linssen | @danalinssen

Geschreven door