Mening – 9 mei 2016

Eigenlijk is het een enorme stunt. Het ‘nader advies’ dat de Raad voor Cultuur door de Minister van OCW verzocht werd uit te brengen, toen bleek dat het advies voor de subsidieperiode 2009-2012 26,6 miljoen meer zou gaan kosten dan besteld (bij een beetje JSF trouwens een budgetoverschrijding die lachend wordt afgeschreven). De Raad besloot namelijk voet bij stuk te houden door te zeggen dat de vernieuwingsagenda (basisinfrastructuur 1.0) die de Minister door wil voeren geld gaat kosten. Geen extra geld? Dan alle adviezen bevroren op niveau 2006. Dat was de stand van zaken eind juni. En de vraag die rest is in hoeverre je met cultuurbeleid moet stunten en hoe armoedig het eigenlijk is dat het nu weer alleen over cijfertjes gaat en niet over inhoud. Dat heeft de Minister ook aan zichzelf te danken natuurlijk, door de Raad nog voor de inkt van het eerste advies goed en wel droog was alweer terug naar de tekentafel te sturen. De Raad moest zich niet als een actiegroep opstellen vond hij, maar hem adviseren. Politiek op z’n smalst: welles/nietes. Want waarom zou een tamelijk coherent advies om de subsidie te verhogen opeens geen advies meer mogen heten? Wat gaat u er op filmgebied trouwens van merken? In een brandbrief die een ad hoc lobbygroep uit de filmsector naar de Minister stuurde wordt onder andere gesteld dat "de Nederlandse animatiefilm en documentaire internationaal hun voorhoedepositie verliezen, laat staan dat de artistieke film en internationale coproductie verder ontwikkeld kunnen worden." Ha! Als dát een kwestie van geld zou zijn, dan zou dat geld voor een enorme hersteloperatie voor het beleid van de afgelopen jaren moeten zijn. Wie heeft er hier nu boter op ’t hoofd? En wat te denken van ’t geween omtrent het "in het gevaar komen" van het ‘sectorinstituut’? A. Het gaat hier om een advies waarin het sectorinstituut helemaal nog niet is begroot. En B.: Wil opeens iedereen dat sectorinstituut zo graag dan? De enige zaken die echt gevaar lopen zijn vernieuwingen en innovaties op het gebied van filmonderwijs en digitalisering en e-culture. En het ergste kwaad voor de gewone filmgenieter is al veel langer her geschied: het achteloos laten verdwijnen van structurele subsidie voor distributeur Contact Film. Het kleine beetje geld dat zij kregen was een lachertje. Maar je ziet pas wat het waard was nu al die Vlaams ondertitelde afdankertjes van goedbedoelende artfilms de filmtheaters overspoelen.

Dana Linssen