Mening – 7 januari 2016

Het komt niet vaak voor dat een hoofdpersoon uit een film zich rechtstreeks tot je richt. Ja, wel natuurlijk als de befaamde ‘vierde wand’ tussen film en publiek even doorbroken wordt doordat een personage recht in de camera praat of een terzijde met de toeschouwers deelt. Maar niet op een handgeschreven ansichtkaart, zoals de Filmkrant afgelopen maand overkwam. We dachten eerst nog aan een bijzondere variant (en dat is het eigenlijk ook) op onze ‘films uit de brievenbus’-serie die we de afgelopen maanden op deze plek zijn gestart.

‘Beste Dana,
Internet werkt hier niet zo best. Daarom toch maar een kaartje. Loeiheet hier. Ik krijg mijn schoenen niet meer aan. Loop nu op sandalen. Geen spoor van haar. Ik blijf zoeken. Je hoort weer van me.
Groet,
Jörgen.’

Dat stond op een kaart die we (afgestempeld en wel) uit Namibië ontvingen. Genoeg om de fantasie te prikkelen. Daar zou een film in zitten, dachten we meteen. Wie is Jörgen? Een snelle Google-actie met de combinatie Jörgen + Namibië levert niet zoveel op. Er was een Jörgen die tv-programma’s over vissen maakte in Namibië. En een Jørgen die daar ontwikkelingswerk deed. En een Jürgen die een reisblog had bijgehouden. Maar dat was het wel zo’n beetje. Arme Arnon Grünberg. Een week later werd het mysterie opgelost. Maar liefst twee kaarten tegelijk vielen in de bus. Op beide werd duidelijk dat onze Jörgen op zoek was naar ene Tirza. Nou, zo diep hebben we de afgelopen jaren nou ook weer niet in het bioscoopdonker gezeten. Natuurlijk: de boekverfilming! De reclamecampagne is gestart. En voor het geval we het nog niet doorhadden: ‘P.S. Ik neem alles op op film.’ Even voor de duidelijkheid: we hebben de komende maanden geen behoefte aan exclusieve dagboekaantekeningen van de gelukkige huisvrouw of flessenpost uit Suriname waar de opnamen van sonny boy zijn begonnen. Maar voor deze originele vorm van oldskool viral marketing (zie ook de editie van Upload Cinema van deze maand) nemen we ons petje af. We zijn erin getrapt!

Dana Linssen