Mening – 4 januari 2016

Het is weer tijd voor het Filmfestival Rotterdam, dus het is weer tijd voor onze jaarlijkse tweetalige editie van de Filmkrant. Vorig jaar lanceerden we het Slow Criticism Project als tegenwicht tegen de (film)journalistieke waan van de dag en dit jaar kunnen we u met trots alweer de tweede editie van deze essaybundel op krantenpapier aanbieden. Deze Filmkrant is dus een onvervalst collector’s item vol artikelen die u tijdens loze momenten op het IFFR kunt lezen en daarna nog eens herlezen. Ze zijn ook de rest van de maand of in een van de vele filmtheaters waar u de Filmkrant kunt vinden actueel. En lang daarna nog. Online worden ze toegevoegd aan ons langzaam groeiende Slow Criticism dossier. En hopelijk inspireren ze u om ook eens buiten de vaste kaders over film te denken. Dit jaar kozen we als motto een uitspraak van John Cassavetes, de eigenhandige ‘uitvinder’ van de onafhankelijke film. Cassavetes werkte zijn hele leven op de grens van Hollywood en eigenwijze eigenzinnigheid. Al in het begin van zijn carrière (het citaat dateert nog van voor hij midden jaren zestig aan faces (1968) zou beginnen) voelde hij haarscherp aan dat compromissen sluiten altijd ten koste zou gaan van (zijn) artistieke integriteit. Als Filmkrant steunen en zoeken we naar filmmakers die net zoals Cassavetes worstelen om hun ‘innermost thoughts’ op het doek (of een van die andere schermen) te krijgen. Met het Slow Criticism Project stimuleren we ook filmschrijvers om hetzelfde te doen. Om eens verder te kijken dan recensie, interview of trendstuk. Om in de goede traditie van het essay al schrijvend gedachten over film ‘uit te proberen’. De artikelen die we voor u verzameld hebben, van terugkerende Filmkrant-auteurs als Pamela Biénzobas, Diego Lerer, Adrian Martin, Patricia Pisters, Richard Porton en Jonathan Rosenbaum zijn zowel bij de tijd als los van de alledaagsheid. Ze gaan over films die u in Rotterdam kunt zien (let each one go where he may, ne change rien, pepperminta, het ‘After Victory retrospectief’) of over manier waarop u in Rotterdam kunt gaan kijken (‘Coming to terms with contrarianism’). Ze openen — hopelijk — uw ogen.

Dana Linssen