Mening – 3 februari 2017

"Als ik een filmmaker was…"
"Hee Linssen effe wakker worden. Je bent geen filmmaker en je wilt niet eens een filmmaker zijn."
"Nee maar als ik een filmmaker was, een Nederlandse filmmaker bijvoorbeeld, wat zou ik dan doen om een film te maken die ze in Berlijn of Cannes wilden vertonen?"
"Waarom zou je dat willen? We hadden toch al een film in Venetië en die gaat straks een Oscar winnen."
"Ja maar ik was laatst in Rialto waar zes Argentijnse filmmakers klaar zaten om te vertellen hoe zij hun films in Berlijn en Cannes krijgen en er was niet één, nou vooruit, er zat dus één Nederlandse filmmaker in de zaal."
"Misschien willen ze niet."
"Wat niet?"
"Met Argentijnse filmmakers praten, want dat moet in het Engels. Of een film in Berlijn of Cannes."
"Waarom dan niet? Dat roepen ze toch al jaren?"
"Misschien was het zaterdag en moesten ze boodschappen doen en op de kinderen passen."
"En dan maar geen films maken?"
"Dat kan maandag toch weer?"
"Die Argentijnen werken toch ook door de week en in het weekend? En ze gaan naar het theater en de film en lezen boeken en ze maken films als ze weer een beetje geld hebben."
"Ja, maar ze moeten wel."
"Hier niet dan?"
"Hier heb je toch het Filmfonds en de omroepen om op te kankeren als het even niet lukt?"
"Ja, maar, dat houdt toch ook ontzettend op?"
"Hee, ik dacht dat jij het voor die Argentijnen wilde opnemen? Wat is dan hun geheim?"
"Cultuur?"
"Dus je weet het eigenlijk ook niet?"
"Dat was wat ze zelf zeiden: cultuur en inspirerende filmscholen en elke week een stukje draaien, en zoeken naar filmideeën die ze met weinig geld en zonder ingewikkelde logistiek konden realiseren. Filmverhalen die ze uit de werkelijkheid kunnen extraheren, in plaats van eraan opleggen. En dan gewoon de straat op en filmen, filmen, filmen."
"Waarom hebben wij dan godverdomme zo weinig films in Cannes en Berlijn?"

Dana Linssen