Mening – 19 april 2017

Zou het eindelijk beginnen door te dringen? Dat de wereld uit z’n voegen is? Of is de huidige stroom politiek getinte films alleen maar de zoveelste commercieel comfortabele trend? Het nieuwe engagement is in ieder geval vermomd als een zorg om de wereld die door het filmestablishment is opgeslorpt: films als United 93 en later dit jaar de Al Gore-docu over de opwarming van de aarde worden in de bioscoop gebracht door grote filmmaatschappijen, wiens eerste prioriteit toch de box office is. Of ze nou wel of niet een deel van hun opbrengsten aan goede doelen doneren. Hoe ‘inconvenient’ is dus echt die ’truth’ (zoals de titel van Gore’s verfilmde lezing luidt)? Maar met cynisme komen we ook niet ver. De wereld is uit z’n voegen en waar politici het laten afweten, proberen filmmakers er iets aan te doen. Dat kan heel plat, door ‘awareness’ (ook een marketingterm trouwens) te kweken. Dat kan door de persmap op gerecycled papier te drukken en mensen (nog eens) te vertellen dat de verwarming best een graadje lager kan. Wat dat betreft lijkt het wel alsof we weer in de jaren tachtig zitten. Die gek genoeg voor hippe jonge filmmakers van nu zoals Sofia Coppola en Richard Kelly een eindeloze bron van inspiratie zijn, zo bleek uit hun competitiebijdragen aan het afgelopen Filmfestival Cannes: Southland tales en Marie Antoinette zijn een grote dans op het randje van de vulkaan. Voor wie de grond daar te heet onder de voeten wordt, is er ook nog een ’truth’ die echt ‘inconvenient’ is, een engagement met de mens zelf, die radeloos en vleugellam moet toezien hoe de wereld (in een van Al Gore’s orkanen) om hem heen raast. Cannes bracht ook films uit het oog van die storm, waarover u op pagina 14 en 15 van deze krant kunt lezen; een klein verslag over wat u de rest van het jaar in de Nederlandse bioscopen kunt verwachten. Films over mensen die er steeds (al is het maar ternauwernood) in slagen om zich staande te houden. Dat engagement is de echte revolutie die ons in de bioscopen en filmtheaters wacht: de vraag stellen: ‘is dit een mens’? En hem beantwoord zien. Ja. Ja. Ja.

Dana Linssen