Humans of Film Amsterdam – April 2018
Wat voor invloed hebben films op het leven van gewone Amsterdammers? Een serie straatfoto’s in samenwerking met Humans of Film Amsterdam.
"Als moeder van twee kleine kinderen valt me op hoe kinderfilms veranderd zijn. Een van mijn lievelingsfilms, waar ik als volwassene ook nog steeds van houd — ik weet niet zeker of ik me daarvoor moet schamen, maar maakt niet uit — is The Neverending Story uit 1984 van Wolfgang Petersen. De moraal van het verhaal is dat het leven eigenlijk geen zin meer heeft als je niet meer kunt fantaseren. Ik zie te veel mensen die te haastig leven en kinderen die zich achter hun iPads verstoppen en spelletjes spelen.
"Toen ik klein was, waren kinderen vooral met hun eigen fantasie bezig. Kinderen kregen boeken zonder tekst maar konden het verhaal toch volgen door te fantaseren over wat er op de pagina’s gebeurde. Ze hadden spulletjes waarover ze hele verhalen bij elkaar fantaseerden, gewoon om zichzelf te vermaken. Ik heb de indruk dat mensen dat tegenwoordig niet meer doen. Terwijl het belangrijk is om te fantaseren, hoe oud je ook bent. Fantasie is eigen aan het leven en film is een prachtig medium om die fantasie te laten zien, ook al zie je dat de industrie die films niet het belangrijkst vindt. Ik hou van fantasyfilms omdat we onszelf er zo makkelijk en totaal in kunnen verliezen.
"Fantasie houdt je geest helder en gezond, tegenover de druk en de details waarmee kinderen tegenwoordig al op jonge leeftijd worden volgestopt. Pubers moeten zogenaamd nadenken over personal branding en door alle druk lopen zelfs jonge kinderen al bij psychologen. Blijf alsjeblieft zo lang mogelijk kind. Ook als je volwassen bent. En dus ga ik met mijn kinderen soms naar Jump Square Amsterdam om zelf op de trampoline te staan. The Neverending Story zal altijd mijn favoriete film blijven, maar ik wou dat er meer van zulke films zouden verschijnen."
Feargal Agard | humansoffilmamsterdam.com