Filmbladen – 30 mei 2016

Remakes

  • Datum 30-05-2016
  • Auteur
  • Deel dit artikel

Michael Haneke maakt exacte kopie van de set van FUNNY GAMES

Wat is er verder over film te lezen? De Filmkrant bespreekt maandelijks een opvallende publicatie.

Mei is de maand van de ongebruikelijke remakes, met be kind rewind en funny games u.s.. Haneke is niet de eerste die een shot-for-shot remake maakt, Gus Van Sant was hem voor met psycho, en Straub en Huillet presenteerden twee nagenoeg identieke versies van hun film a trip to the louvre, waarbij drie shots zijn vervangen door drie andere takes die op die dag gemaakt zijn.
Net als Van Sant tien jaar geleden krijgt Haneke nu vooral woedende reacties: de Amerikaanse topcritici stonden op ontploffen, waarbij de criticus van New York Magazine zelfs gewelddadige trekjes begon te vertonen. Hij schreef: ‘Aan het eind van de film haalde ik de dvd uit de recorder en brak hem over mijn knie. Daarna knipte ik de twee helften met een schaar in vieren en gooide ze in de prullenbak, onder de maaltijdresten van gisteravond.’ funny games is dus voor velen nog net zo weerzinwekkend als in 1997. Haneke verdedigt zijn exacte kopieerdrift door in een interview met Filmmakers Magazine te zeggen dat hij ook met zijn Oostenrijkse versie altijd al een Amerikaans publiek wilde bereiken, want funny games was helemaal niet bedoeld voor het arthousepubliek. funny games u.s. is een Paard van Troje dat hij dankzij Warner Independent in Hollywood heeft binnengeloodst.
Twee tieners uit Mississippi kregen aanzienlijk meer begrip voor hun shot-for-shot remake van raiders of the lost ark. Vanity Fair reconstrueerde nauwgezet hun krankzinnige project, dat hen tot een soort cultfiguren zou laten uitgroeien. Begin jaren tachtig, ze waren toen 11, kwamen twee schoolgenoten op het idee om Spielbergs avonturenfilm letterlijk na te maken, in een tijd dat je nog geen videoband had om de film terug te spoelen. Met behulp van een geluidsband en gedetailleerde notities van de kleding en attributen, konden de twee jongens de eerste 649 shots reconstrueren. En dat was nog maar het begin. De achtertuin deed dienst als Peruviaanse jungle, de kelder werd een Nepalese bar dankzij vaders wijnflessen, en de scène waarin ‘Ratty Nepalese’, de gevaarlijkste rol in de film, in brand werd gestoken, werd met echte vlammen nagedaan. Met gevaar voor eigen leven werd er met stuc een afgietsel van Indy’s hoofd gemaakt voor een special effect. Eén keer moesten ze de handdoek in de ring gooien: een ingewikkelde scène met een neerstortend vliegtuig werd bij gebrek aan vliegend materiaal geschrapt, een omissie die de makers nog steeds dwarszit.
Terwijl de twee schoolvrienden na het voltooien van de film uit elkaar groeiden, belandde de tape via een omweg bij Eli Roth (hostel), die vond dat dit waanzinnige project een groter publiek verdiende. Deze film, gemaakt met liefde in plaats van geld, is geen tongue-in-cheek-spoof, maar een serieuze kopie van het origineel. Omdat de makers erin geloofden, geloof je er zelf in. Twintig jaar na het eerste shot in de achtertuin namen ze tijdens het festival van Harry Knowles in Austin een staande ovatie in ontvangst. raiders of the lost ark: the adaptation circuleert sinds kort illegaal op internet en op YouTube zijn de eerste tien minuten te zien van de film. Hun goedkope variant op de grotscène met spinnen en reuzenbal is verbazingwekkend genoeg nog steeds spannend. Wie weet heeft het project nog een staartje: Daniel Clowes (ghost world) is op dit moment bezig om een scenario te schrijven over hun levensverhaal. En dan is er nog son of rambow, die in juni uitkomt en waarin twee jongens rambo remaken. Film zet film in gang, en je hebt maar een paar gekken nodig om de bal aan het rollen te brengen.

Mariska Graveland

Geschreven door