Evenementen – 6 maart 2017

Africa in the picture
africainthepicture.nl
Het festival Africa in the picture wordt sinds vorig jaar niet één keer in de twee jaar maar jaarlijks gehouden. De negende editie van het festival vindt plaats van 7 tot en met 16 september. Traditioneel is filmtheater Rialto in Amsterdam het hart van het festival, maar daarnaast zijn in elf Amsterdamse stadsdelen openluchtvertoningen. Ook is een deel van het festival te zien in de Verkade Fabriek in Den Bosch, Cinerama in Rotterdam, Filmhuis Den Haag, Plaza Futura in Eindhoven, Lux in Nijmegen en het Afrika Museum in Berg en Dal. Het ruim tachtig films tellende programma bestaat uit korte en lange documentaires en fictiefilms en animatiefilms. De films komen niet alleen uit Afrika, omdat het festival de blik ook richt op de Afrikaanse diaspora in Europa en Noord- en Zuid-Amerika. Het thema dit jaar is Reframing Tradition, waarin het draait om de manier waarop filmmakers met de Afrikaanse cultuur omspringen. Onder de titel Highlights of the motherland worden de beste recent in Afrika geproduceerde films vertoond. Te zien zijn onder andere de eerste Nigeriaanse 35mm film Amazing grace van regisseur Jeta Mata en de verboden Senegalese film And if Latif were here van Joseph Gai Ramaka.
In het onderdeel African diaspora draait het om de zoektocht naar identiteit en de invloed van het koloniale verleden. Te zien zijn onder meer The twelve disciples of Nelson Mandela (Thomas Allen Harris), over de lotgevallen van twaalf ANC-activisten, die in de tijd van de Apartheid Zuid-Afrika moesten verlaten. Ook staat de coming of age film Cherps (Kolton Lee) op het programma, waarin zwarte mannen op hilarische wijze worstelen met hun identiteit. Gay Africa stelt het Afrikaanse taboe op homoseksualiteit aan de orde met documentaires als de Guinese film Destiny (Mohamed Camara) en het Zuid-Afrikaanse Rape for who I am (Lovinsa Kavuma). In Magreb in the picture draait het om films uit Egypte, Marokko, Algerije en Tunesië. Speciale aandacht is er voor ‘strijdende vrouwen’ in deze landen. Veel aandacht is er voor de Franse Beur-cinema (films over in Frankrijk wonende Algerijnen), die zich in de jaren tachtig bijna tot een subgenre ontwikkelde. De meeste van deze films spelen zich af in de buitenwijken van de grote steden en stellen de problematische relatie tussen autochtone Fransen en niet-autochtone Fransen aan de orde. Ook het koloniale verleden speelt een grote rol. In dit kader beleeft Indigenes van Rachid Bouchareb in aanwezigheid van de regisseur zijn première. Ook wordt een debat gehouden over de Beur-cinema. Speciale aandacht is er voor de republiek Kongo. Onder de titel Congo trippin’ zijn documentaires, waaronder Raising the flag over de recente verkiezingen, en fictiefilms te zien. Ook wordt er gedebatteerd over het land zelf, waar de politieke spanningen weer hoog zijn opgelopen. Op 13 september tenslotte staat Rialto in het teken van vrouwen(films). Wie haar/zijn moeder meeneemt, krijgt één kaartje gratis.

Film by the sea
filmbythesea.nl
De achtste editie van het Zeeuwse festival Film by the sea opent 15 september met een voorpremière van Scoop van Woody Allen. Tot 24 september kan het publiek in bioscoop CineCity in Vlissingen kijken naar tientallen films, waarvan velen niet eerder in Nederland te zien waren. Andere voorpremières zijn Zwartboek van Paul Verhoeven en The white countess van James Ivory. Het competitieprogramma van literaire verfilmingen is traditioneel het festivalhart. In dit onderdeel is onder meer te zien Elementaire deeltjes (Oscar Roehler), naar de controversiële bestseller van Michel Houllebecq. In het onderdeel Panorama is een overzicht van recente interessante films te zien. Een nieuw programma is Short at sea, dat een selectie korte films van jonge filmmakers bevat. Verder zijn er debatten, talkshows en is er een filmquiz, waarin dertig teams tegen elkaar strijden.

Retrospectief David Cronenberg
filmhuiscavia.nl
Filmhuis Cavia begint het nieuwe seizoen met stevige kost. Op het programma staan elf films van David Cronenberg, de man die als geen ander menselijke angsten in onze technologische tijd weet te verfilmen. Op het programma staan The fly (1986), Scanners (1981), The dead zone (1983), eXistenZ (1999), Crash (1996), Dead ringers (1988), Naked lunch (1991), Videodrome (1983), Spider (2002) en de vroege films Stereo (1969) en Crimes of the future (1970).

Festival Groot-Brittannië
lantaren-venster.nl
europafestival.com
Filmtheater Lantaren/Venster presenteert sinds vorig jaar jaarlijks een landenfestival. Na Scandinavië vorig jaar is de blik van 6 tot en met 30 september onder de titel 06 Europa Festival: UK gericht op Groot-Brittannië. De organisatoren pakken het serieus aan, want de diverse programmaonderdelen tellen samen meer dan zeventig titels. Het festival wil een brede visie geven op de Britse cinema. Een deel van het programma is ook te zien in Filmhuis Den Haag en Melkweg Cinema in Amsterdam. Het hart van het festival is het competitieprogramma Hidden Treasures, dat vijftien recente films bevat die Nederlandse bioscoopexploitanten links lieten liggen. Ten onrechte, volgens de festivalorganisatoren. Onder meer te zien is Pure van Gillies MacKinnon, waarin een tienjarige jongen zijn drugsverslaafde moeder probeert te redden. Op het programma staan verder retrospectieven van de legendarische Nicolas Roeg (tien films) en Donald Cammell (vier films). Cultregisseur Cammell maakte in 1970 met Roeg de gangsterfilm Performance, waarin een jonge Mick Jagger een in afzondering levende popster speelt. Volgens de Engelse krant The Guardian is de film de beste Britse gangsterfilm aller tijden. In 1984 maakte Cammell een documentaire over U2. In 1996 schoot de filmmaker zich op 62-jarige leeftijd een kogel door zijn hoofd. Beter verging het Roeg. De inmiddels 78-jarige regisseur bouwde na Performance een indrukwekkend oeuvre op met titels als Don’t look now (1973) en — met David Bowie als acteur — The man who fell to earth (1976). Roegs film hebben vaak een intrigerende, vervreemdende ondertoon, die de kijker met andere ogen naar de wereld doet kijken. Een derde programmaonderdeel is Experimental British Cinema, met onder meer werk van de videokunstenaars/filmmakers David Hall en John Latham. Ook bevat dit onderdeel een klein retrospectief van Margaret Tait. In het Cinematheekprogramma is de zwijgende klassieker Piccadilly (E.A. Dupont, 1929) te zien. Daarnaast vertoont het festival van Ken Russell, Ridley Scott en Stephen Frears een korte film uit het begin van hun carrière. Respectievelijk zijn dat: Amelia and the angel (1958), Boy and bicycle (1965) en The burning (1967).

Lech Kowalski
melkweg.nl
Melkweg Cinema presenteert van 7 tot en met 13 september een retrospectief van de rauwe documentaires van Lech Kowalski. De in Londen uit Poolse ouders geboren Kowalski vertrok in het begin van de jaren zeventig op achttienjarige leeftijd naar New York, waar hij onderdook in de schemerwereld van outcasts. Vanaf 1977 legde hij de New Yorkse undergroundscène vast in ongepolijste documenten, waaronder Death on arrival, dat verslag doet van de laatste fase van de punkbeweging. Erna volgden (semi)documentaires over junkies, daklozen en popmuzikanten (Johnny Thunders van de New York Dolls en Dee Dee Ramone). In recente jaren hield Kowalski zich bezig met de gevolgen van oorlogen. In Hitler’s highway volgt hij de door Hitler aangelegde snelweg naar het Oosten en in East of paradise legt hij een relatie tussen het traumatische oorlogsverleden van zijn moeder en zijn leven aan de zelfkant. In Camera Gun portretteert hij een Jihad-strijder en in Charlie Chaplin in Kabul volgt hij een project om filmklassiekers te vertonen in Afghanistan. Lech Kowalski is 8 en 9 september in de Melkweg aanwezig, waar Stefan Majakowski, de directeur van het documentaire Shadow Festival, hem zal interviewen.

Een van Hitler’s autobanen, te zien in het Lech Kowalski Retrospectief in de Melkweg

Serge Gainsbourg
filmmuseum.nl
Is Serge Gainsbourg toe aan een herwaardering? De man van het met Jane Birkin gekreunde hijglied ‘Je t’aime moi non plus’ werd lange tijd verguisd, maar krijgt steeds meer een cultstatus. Gainsbourg, die in 1991 overleed, was vooral bekend als (film)componist en acteur, maar regisseerde ook een tiental films. Het Filmmuseum vertoont er drie: Je t’aime moi non plus (1976), Équateur (1983) en Charlotte for ever (1986).

Cremaster Cyclus
filmhuisdenhaag.nl
Het Filmhuis Den Haag vertoont 24 september achter elkaar vier delen van Matthew Barney’s cultsucces Cremaster Cyclus. Het betekent dat u vanaf 1 uur ’s middags tot ’s avonds een uur of elf onder de pannen bent. Wie dat te lang vindt, kan in de dagen erna de losse delen zien van de tot vijf films uitgegroeide cyclus.