Evenementen – 29 december 2016

Biënnale
filmmuseum.nl
In het Filmmuseum vindt van 11 t/m 15 april voor de derde keer de Biënnale plaats. Dit tweejaarlijkse filmfestival richt zich in de eerste plaats op de zwijgende cinema, waarbij veel films in een nieuw jasje worden gestoken. Sommige films krijgen een nieuwe soundtrack, andere worden gepresenteerd op bijzondere locaties. Het programma bevat veertig voorstellingen, die worden gehouden in het Filmmuseum, Muziekgebouw aan ’t IJ, Paradiso, De Duif en Tuschinski. Hoogtepunten zijn dit jaar: the floor below (C.G. Badgers, 1918), met live-muziek van Fay Lovsky, the eleventh year (Dziga Vertov, 1928) met dj-begeleiding, such men are dangerous (Kenneth Hawks, 1930), met een nieuwe soundtrack van Rainer Hensel), de ‘woestijnfilm’ l’atlantide (Jacques Feyder, 1920), met muziek van Corrie van Binsbergen, en de Oostenrijkse film der mandarin (Fritz Freisler, 1918), met live-begeleiding van film- en theaterorkest Max Tak. De Biënnale doet meer dan zwijgende films ‘oppoetsen’. De experimentele filmmakers en beeldend kunstenaars Paul en Menno de Nooijer, vader en zoon, staan in de schijnwerpers met een retrospectief. In het onderdeel ‘Ster van weleer’ wordt Mabel Normand (1892-1930) belicht. De komische actrice, die de eerste vrouwelijke ster was uit de stal van slapstickproducent Mack Sennet, werd in haar glorietijd gezien als een vrouwelijke Charlie Chaplin. Tenslotte zijn zes klassiekers in fraaie nieuwe kopieën te zien: the robber symphony (Friedrich Fehér, 1936), the good, the bad and the ugly (Sergio Leone, 1966), the night of the hunter (Charles Laughton, 1955), a man to remember (Garson Kanin, 1938), ninotchka (Ernst Lubitsch, 1939) en enthusiasm, symphony of the donbass (Dziga Vertov, 1930).

Poolse filmlente
poolspodium.nl
Hoe staat de Poolse cinema ervoor? Het kan tussen 11 en 22 april worden vastgesteld in vier filmtheaters die de tweede editie van de Poolse Lente presenteren. Poolse films halen nog maar zelden de Nederlandse bioscoop, maar dat zegt volgens de organisatoren van de Poolse Lente meer over het gebrekkige Nederlandse filmklimaat dan over de kwaliteit van Poolse films. Die organisatoren zijn het Pools Podium, het Poolse Filminstituut en de Poolse Ambassade. Op het programma staan tien recente films: a perfect afternoon (Przemek Wojcieszek, 2005), chaos (Xawery Zulawski, 2006), destined for blues (Jan Kidawa-Blonski, 2006), down colourfull hill (Przemyslaw Wojcieszek, 2004), it’s me now (Anna Jadowska, 2005), madmen (Pawel Wendorff, 2006), slaughterhouse (Dominik Matwiejczyk, 2005), the cross-way cafe (Leszek Wosiewicz, 2006), the foundation (Filip Bajon, (2006) en the world is waiting for us (Robert Krzempek, 2006). Aan het programma is ter herinnering aan de veertig jaar geleden op 39-jarige leeftijd omgekomen acteur Zbigniew Cybulski een speciale screening van giuseppe in warsaw (Stanislaw Lenartowicz, 1964) toegevoegd. De Poolse James Dean, die onder meer in Andrej Wajda’s diamond and ashes (1958) speelde, werd gegrepen door een trein na een ongelukkige val in een treinstation.

diamonds and ashes

Filmkunst
wdw.nl
Het centrum voor hedendaagse kunst Witte de With in Rotterdam presenteert tot 6 mei solotentoonstellingen van twee kunstenaars die zich onder meer door film laten inspireren. De Amerikaanse Chloe Piene maakt (houtskool)tekeningen, maar ook korte films waarin elementen uit het horrorgenre zijn te vinden. De inzet van haar werk? In de woorden van de organisatoren: "Chloe Piene maakt deel uit van een jonge generatie kunstenaars die nieuwe vormen van representatie van deviante posities onderzoekt. In plaats van het benadrukken van een bekend verlies van het zelf in het moderne leven, dwingt Piene de beschouwer zich los te maken van elke illusionaire staat van zijn. Op deze wijze slaagt zij er in een subtiele overeenkomst te bewerkstelligen tussen de benarde toestand van held en slachtoffer, kijker en protagonist." Naast het werk van Piene zijn korte films te zien van de Deense kunstenaar Jasper Just. Zijn werk creëert "in combinatie met het gebruik van een hele esthetische cameravoering een zekere wrijving tussen het terrein van de mainstream film en kunstfilms." Aldus de organisatoren.

it will all end in tears van Jesper Just

Fantastische ruimtereis
afffkids.nl
Het Amsterdam Fantastic Film Festival presenteert dit jaar naast het programma voor volwassenen van 18 t/m 25 april onder de titel ‘Een fantastische ruimtereis’ ook een kinderprogramma. Kinderen van 3 t/m 12 jaar kunnen in het Filmmuseum kijken naar een filmprogramma met onder meer het molletje en de raket, wallace & gromit en flight of the navigator, maar ook zelf aan de slag gaan. In een 3D animatiestudio kunnen ze 3D filmpjes maken. Maar er is meer. Speciaal voor het festival is een plek ingericht als ruimteplaats. Er zijn sterrenhemels, er kunnen maanvoertuigen worden gebouwd, er kan naar de maan worden gereisd, er kunnen marsmannetjes worden geboetseerd, enzovoort.

Asiascope
asiascope.nl
Asiascope is de naam van een nieuw Rotterdams filmfestival dat zich richt op de Aziatische diaspora. Het door Jongeren Organisatie Nederlandse Chinezen (JONC) georganiseerde festival wordt van 19 t/m 22 april gehouden in Lantaren/Venster. De openingsfilm is eve and the five horses (Julia Kwan, 2005). De Canadese film portretteert in Vancouver een meisje in een Chinese migrantenfamilie dat in de war raakt van de vele spirituele riten en religieuze opvattingen in het gezin. De film won op het Sundance Festival de speciale juryprijs. Omdat Asiascope nadrukkelijk het debat over migratie wil aanzwengelen, wordt na de openingsfilm gedebatteerd met de Nederlands-Chinese filmmaakster Yan Ting Yuan, filmmaakster Julia Kwan, antropologe Yocklang Chong en de Rotterdamse wethouder van integratie Orhan Kaya. Andere films in het programma zijn onder meer het Amerikaanse the motel (Michael Kang, 2005), waarin een dertienjarig jongetje niet begrepen wordt door zijn familie, het Deense kinamand (Henrik Ruben Genz, 2005), over een Deense loodgieter in een schijnhuwelijk met een Chinese, het Amerikaanse journey of the fall (Ham Tran, 2006), over een Vietnamese familie die dertien jaar na de Vietnamoorlog wordt gedwongen naar Amerika te emigreren, en het Amerikaanse party (Steven Hahn en Francis Hsueh, 2006), een documentaire over de Aziatische party-scene in New York.

Pavel Jurácek
filmhuislumen.nl
Filmhuis Lumen in Delft brengt een hommage aan de in 1987 op 54-jarige leeftijd overleden Tjechische scenarist en regisseur Pavel Jurácek. De filmmaker maakte in 1963 een internationaal succesvol regiedebuut met het middellange postava k podpíraní. Met every young man (1965) en a case for a young hangman (1970) volgden twee speelfilms, waarna Jurácek na de Russische inval in 1968 een beroepsverbod kreeg. Jurácek sloot zich aan bij de dissidente beweging Charta 77 en werd gedwongen het land te verlaten. Laat in de jaren tachtig keerde hij terug, maar kwam niet meer aan de slag. Het programma bevat naast zijn twee speelfilms ook films waarvoor hij het scenario schreef. Die films zijn: the jester’s tale (Karel Zeman, 1964), nobody will love (Hynek Bocan, 1966), ikari xb-1 — voyage to the end of the universe (Jindrich Polák 1963) en late august at the hotel ozone (Jan Schmidt, 1967). Het programma bevat ook de op Juráceks dagboeken gebaseerde documentaire the key to defining dwarfs or the last travel of lemuel gulliver (Martin Sulik, 2002).

a case for a young hangman

Met de trein
filmhuiscavia.nl
Filmhuis Cavia presenteert een programma over films en treinen. De keuze zal moeilijk zijn geweest, want veel filmmakers houden van treinen. Om enige ordening aan te brengen, bedacht Cavia vier thema’s. Onder het kopje ‘reizigers’ kunnen we kijken naar strangers on a train (Alfred Hitchcock, 1951) en l’homme du train (Patrice Leconte, 2002). De films once upon a time in the west (Sergio Leone, 1968) en horror express (Eugenio Martin, 1973) vallen onder de titel treinen, leven en dood. Dat er in de oorlog veel treinen reden, wordt geïllustreerd met life is a miracle (Emir Kusturica, 2004) en closely watched trains (Jiri Menzel, 1966). En tenslotte draait het om wachten en rijden in de wisselwachter (Jos Stelling, 1986).

Afgewezen
deafgewezenfilm.nl
Waarom krijgt het ene idee voor een film, tv-drama of documentaire financiële steun en belandt het andere in de prullenbak? Het festival De afgewezen film, dat van 19 t/m 21 april in het Betty Asfalt Complex wordt gehouden, vertoont producties die ondanks afwijzingen van omroepen, fondsen en festivals toch zijn gemaakt. De kijker kan zelf oordelen of de weigering terecht was. Het programma bevat werk van bekende (Robbie Muntz , Frans Bromet) en onbekende makers. Aardig is dat de website ook de redenen van de afwijzing vermeldt. We begrijpen nu beter waarom sommige makers soms schuimbekkend rondlopen. Lees bijvoorbeeld de afwijzing van de documentaire uit eten. "De makers John Bosscha en David van Eijndhoven hebben uit eten in 2002 en 2003 aangeboden aan het Idfa. Het hoofd programmering heeft de documentaire afgewezen, omdat zij de documentaire ’te persoonlijk’ vond. Festivaldirecteur Stefan Majakowski van het Shadow Festival wees de film af, omdat hij ‘urgency’ miste. Bij het Antropologisch Filmfestival paste de documentaire niet binnen het thema en een producent aan wie de makers de film aanboden vond dat de film geen eenheid vormde."