Actie! op de set van Dropje

Datum 24-08-2019
Auteur Jan Pieter Ekker en Bob Bronshoff
Thema Actie!Filmkrant 423
Deel dit artikel

Regisseur Meikeminne Clinckspoor (rode zomerjurk) maakt een spoor van natte voetstappen. Verder v.l.n.r.: de poppenspelers Meike van den Akker, Vera Kaye (in de deuropening met tuinslang en Dropje), Dwight Heitzer en setdresser Charlotte Verschure Foto: Bob Bronshoff

Bolstoen 22, 1046 AT Amsterdam
25 juni 2019, 13.11 uur

“Het was heel mooi dames en heer”, zegt regisseur Meikeminne Clinckspoor vanachter haar monitor. “Amai”, roept ze twee tellen later, terwijl de poppenspelers al aanstalten maken om hun spullen weg te leggen. “Ik zie een fout. Ohhhhh, ik zie een vliegtuig. Kan iemand dat opblaasvliegtuig weghalen, dan doen we ’m snel opnieuw.”

Op een snikhete dag vinden er in Allard Studio’s op een bedrijventerrein bij station Sloterdijk in Amsterdam opnamen plaats voor Dropje, een 26-delige kleuteranimatieserie geschreven en geregisseerd door de Vlaamse Meikeminne Clinckspoor, die in 2017 de Vlaams-Zweedse jeugdfilm Cloudboy maakte.

In Dropje draait het om Dropje. Het is geen mens, maar ook geen dier. Geen man, maar ook geen vrouw. Dropje is gewoon Dropje, een pluizig stuk speelgoed, dat in de ‘alleswinkel’ woont (Imanuelle Grives speelt de winkeljuffrouw). Van daaruit trekt hij iedere ochtend ‘de wereld’ in om een mensenkind te helpen iets op te lossen of te overkomen. Op zijn eigen, geheel onlogische en grappige manier.

De immense studio staat vol sets (straten, huizen) en rekwisieten. Aan een muur hangen storyboards van de verschillende afleveringen; scènes die al zijn opgenomen, zijn doorgestreept. Vandaag komt er een jochie in de winkel dat schoonmaken stom vindt. Dropje zorgt ervoor dat het minder stom wordt, met behulp van een tuinslang en veel schuim.

“Okee, eerste positie”, zegt Clinckspoor. “Die vorige was heel mooi, dames, houdt dat vast.” Voordat ze achter de monitor verdwijnt, maakt ze met een kwastje nog snel een voetstappenspoor van water op de vloer. “Het is makkelijker om ze digitaal weg te poetsen dan ze te maken”, legt ze uit terwijl de poppenspelers zich klaarmaken. “Dwight, kan jij je stok een stukje hoger houden?”

Het loopje van Dropje wordt opnieuw opgenomen – zonder speelgoedvliegtuig in beeld. Daarna wordt een ‘plate’ gedraaid, een leeg shot dat gebruikt wordt bij de beeldbewerking. Elk beeld is samengesteld uit vier los van elkaar opgenomen shots die over elkaar heen worden gelegd – het is dus van groot belang dat alles exact op dezelfde plaats staat in ieder shot, terwijl de poppenspelers er soms juist baat bij hebben dat rekwisieten worden verschoven zodat ze overal goed bij kunnen.

“Ik ben een detailfucker”, legt Clinck-spoor even later uit. “En het poetswerk is toch al een zeer precies, tijdrovend proces. Het wordt gedaan door een bedrijf in Spanje, terwijl wij hier de laatste afleveringen opnemen. Zo creëren we een tijdloze, universele wereld, herkenbaar voor ieder kind van drie tot zes. Hoewel, mijn zoontje is twee, en die zegt nu ook al de hele tijd ‘poppoppop kijken’.”