Actie! Op de set van Wraak

Spreeuwenpark 1, 1021 GS Amsterdam, 28 januari 2025, 15.14 uur

“Mensen, we gaan draaien!”, brult opnameleider Farah Abdi. “Komt ie… Opnamen! Schouder!” Director of photography Joost Rietdijk, die zich achterstevoren op de bijrijdersstoel van een donkerblauwe Ford Mondeo heeft genesteld, doet wat hem gezegd wordt en zet, half uit de auto hangend, zijn camera tegen zijn schouder. “Even wachten op de lijnbus”, roept iemand anders. Rietdijk kijkt vragend richting Abdi, die wél goed zicht heeft op de situatie. “In drie, twee, een, en… actie!”, blèrt hij een paar tellen later, als bus 38 voorbij is.

“Shit, fuck, fuck!”, klinkt het vervolgens vanaf de achterbank, gevolgd door een dierlijk gebrul. Een paar tellen later zwaait het linkerachterportier open en wankelt een kale, vervaarlijk ogende gast (Teun Stokkel) naar buiten. Hij richt zijn pistool op Rietdijks camera en doet nog een paar keer alsof hij schiet. “We zijn gestopt”, roept Abdi een paar tellen later.

Op het Spreeuwenpark in Amsterdam-­Noord zijn op een ijskoude doordeweekse dag opnamen bezig voor Wraak, een speelfilm gebaseerd op de gelijknamige bestseller van Parool-journalist Wouter Laumans en zijn Telegraaf-collega Marijn Schrijver.

In 2014 schreven zij samen de nog grotere bestseller Mocro maffia (meer dan honderdduizend verkochte exemplaren), op basis van jarenlang onderzoek naar een nieuwe generatie Amsterdamse criminelen: vaak jonge, kansarme en beïnvloedbare jongens, veelal met een Marokkaanse achtergrond, die bereid zijn voor luttele bedragen grof geweld te gebruiken.

Mocro maffia vormde de basis voor de gelijknamige, zeer succesvolle Videoland-serie (zes seizoenen en meerdere spin-offs). De opvolger vormt nu de inspiratie voor een film van regisseur Jonathan Elbers, die zich nadat hij in 2012 afstudeerde aan de Filmacademie heeft gestort op gemoedelijke familiefilms (De club van lelijke kinderen, 2019) en dito romkoms (Only You, 2023; De Break-Up Club, 2024; Dubbel zes, 2025).

De film is fictie, maar geeft wel net als het boek een inkijkje in de rauwe realiteit van de Amsterdamse onderwereld. Ook de kant van het Openbaar Ministerie wordt belicht; Noortje Herlaar en Waldemar Torenstra spelen officieren van justitie die jacht maken op de criminele kopstukken.

Het Spreeuwenpark in Noord is in de film de Schilderswijk in Den Haag, waar twee piepjonge verdachten met hun chauffeur worden klemgereden door een arrestatieteam. Het is een enorme puinzooi: vanochtend is de donkerblauwe Ford Mondeo achteruit door een bloemenkraam gereden. Overal liggen geknakte bloemen en verbrijzelde kratjes. Half op de stoep staan twee zwarte Mercedessen met blauwe zwaailichten. De in zwarte pakken gestoken, zwaarbewapende leden van het arrestatieteam staan foto’s van elkaar te maken, hoewel ze met hun helm op zo goed als onherkenbaar zijn.

Regisseur Elbers – bril, lange groene jas die vrolijk afsteekt bij al het zwart van de rest van de crew – overlegt even met camerapersoon Rietdijk. Een productiemedewerker slaat een gat in het achterraam van de Ford, zodat het lijkt alsof er een kogel doorheen is gegaan. “We willen hier geen incidenten zoals bij Rust”, legt hij uit – tijdens de opnamen van die western schoot Alec Baldwin DoP Halyna Hutchins dood met een wapen dat ongeladen had moeten zijn. “We hebben wel met losse flodders geschoten, maar alleen op een boom, niet op mensen. Vandaag gebruiken we airsoft guns, waarmee met een beetje lucht wordt geschoten, maar er zijn geen body hits – dan verberg je een klein explosief ergens in het kostuum.”

Terwijl alles in gereedheid wordt gebracht voor een derde take, bevestigt een productiemedewerker een microfoontje onder de zwarte parka van Hamza Othman. Othman, die eerder te zien was in series als #Forever, Goede tijden, slechte tijden en Sihame, speelt Sous, de kruimeldief die klem komt te zitten. Hij hoort ook in de auto te zitten, maar dat past nu even niet. Hij heeft een flinke nepwond op zijn voorhoofd, opgelopen toen hij en zijn criminele vriendjes werden klemgereden door het arrestatieteam. “Ik ben hierna weer aan de beurt”, legt Othman uit. “Ik ga straks naar buiten komen als een bitch. Als een heel kleine jongen. Ik heb ook weinig keus, hè?”