Actie! Op de set van Je vriendin koopt een vis op de markt

Datum 16-09-2015
Auteur Jan Pieter Ekker en Bob Bronshoff
Thema Actie!Filmkrant 380
Deel dit artikel

Regisseur Emma Westenberg instrueert Tibor Lukacs | Verder v.l.n.r. een nieuwsgierige medewerker van Edmon Keukens, (de hand van) DoP Boas van Milligen Bielke, focuspuller Majid Rezaie (met meetlint) en datahandler Dennis Vlot. Foto: Bob Bronshoff

Sierenborch 8A, 1043 BA Amsterdam, 8 juni 2015, 11.37 uur

In een keukenshowroom staat een oudere meneer in een rode Gaastra-jas aan een kraan te draaien in een showroomkeuken van Siemens. Er komt geen water uit. “Slopen is kopen, meneer!”, zegt de keurig in pak gestoken verkoper Jan. Als hij richting de klant loopt, kijkt die fronsend op. “Deze keuken was al defect toen ik hier kwam”, riposteert de man. Jan glimlacht, tussen beleefd en ongemakkelijk, de man heeft zijn grap niet begrepen. “Het is een model. Dit is niet de echte keuken”, zegt hij dan. “Dat is jammer”, antwoordt de klant. “Ik zocht eigenlijk een echte keuken.” De man blijft Jan even doordringend aankijken en loopt dan weg. Jan staart naar de kraan.

In de showroom van Edmon Keukens, een keukenboer op een troosteloos industriegebiedje in het Westelijk Havengebied in Amsterdam, is Emma Westenberg bezig met de opnamen van Je vriendin koopt een vis op de markt. Westenberg studeerde vorig jaar af aan de Gerrit Rietveld Academie, afdeling VAV, met Het stilleven van Estelle, een even trefzekere als lichtvoetige schets van het bedompte leven op kantoor én van haar eigen generatie, nog vol goede voornemens maar niet blind voor wat komen gaat. Westenberg schreef het scenario, deed regie, productie en montage, verzorgde de kostuums en het production design. Recent maakte ze de clip van Dominique, het eerste Nederlandstalige nummer van Anouk, met Rachel Hazes en Kenny B in opmerkelijke bijrollen.

Je vriendin koopt een vis op de markt is een korte fictiefilm in de onvolprezen NTR-reeks Kort!, die op het Nederlands Film Festival zijn vijftiende verjaardag viert. Het scenario is geschreven door Sarah Arnolds, op basis van haar eigen, in De Gids gepubliceerde verhaal met dezelfde titel. Daarin draait het om een jongeman die stelselmatig wordt geslagen door zijn vriendin, maar tegen beter weten in wil vechten voor hun relatie. “Ik snapte nooit waarom mensen in relaties blijven waarin hen geweld wordt aangedaan. Maar door dit verhaal begreep ik het veel beter; het gaf me inzicht hoe huiselijk geweld in de routine van een relatie kan sluipen en in wat voor bochten je hersenen zich kunnen wringen om het geweld te ontkennen en te bagatelliseren.”

Terwijl er stukjes groene tape op de vloer van de toonzaal worden geplakt, zodat de acteurs weten waar ze moeten staan, overlegt Westenberg – script onder haar arm, kettinkje tussen haar tanden – met de eerder dit jaar aan de Filmacademie afgestudeerde cameraman Boas van Milligen Bielke. “Houd je handen maar in je zakken”, zegt Westenberg vervolgens tegen Tibor Lukacs, die Jan speelt. Ruud Drupsteen (de man in de rode Gaastra-jas) wordt gesommeerd zijn teksten iets sneller op elkaar te laten volgen.

Tijdens de derde take gaat een telefoon. Niet van een van de castleden die vergeten is zijn mobieltje uit te zetten, maar elders in de meubelwinkel. “We wachten even op dit telefoontje”, zegt de opnameleider. “Er moet eerst even een keuken worden verkocht.”