Redactioneel

rovers@ronaldrovers · 24-08-19

Ik ga een paar dingen op een hoop gooien. À la Twitter. Waar je @filmkrant trouwens ook kunt volgen. 1/9

In een opiniestuk in The Guardian schreef een Britse onderzoeker van artificiële intelligentie op 19 augustus over de derde fase in de ‘weaponisation of information’ die eraan komt. Daarin had ze het over ‘hypernudges’: algoritmen die zorgen voor een menu van verregaand gepersonaliseerde informatie, die van minuut tot minuut onze keuzes bepalen doordat ze een extreem gefilterde kijk op de wereld voorschotelen. 2/9

Diezelfde dag werd bekend dat streamingdienst Disney+ op 12 november in NL van start gaat. Streamingdiensten werken met algoritmen: ze serveren steeds meer van hetzelfde, op basis van eerdere voorkeuren. 3/9

Diezelfde dag schreef de Financial Times dat Apple zes miljard dollar investeert om met Amazon, Netflix en Disney te kunnen concurreren. 4/9

Diezelfde dag deed vakblad Variety verslag van een masterclass van Alejandro González Iñárritu op het filmfestival van Sarajevo. De vijfvoudig Oscarwinnaar waarschuwt voor een ‘dictatuur van het algoritme’, waarin zowel streamingdiensten als filmstudio’s het aanbod volledig toesnijden op de grootste gemene deler. “Ze hebben content nodig om de pijplijn te vullen”, zegt hij. “Er is ongeduld om geëntertaind te worden, om snel met een plot gevoed te worden. Alles moet duidelijk zijn, begrijpelijk, wereldwijd, als een Coca-Cola commercial.’ 5/9

Deze ontwikkeling is al jaren zichtbaar in de groei van sociale media, waar de algoritmes van de techbedrijven en gebruikers zelf voor een gefilterde kijk op de wereld zorgen. En natuurlijk in de daling van het aantal dagbladabonnees en de afkalvende steun voor publieke omroepen: consumenten zijn ook hun eigen algoritme en dat algoritme beschouwt steeds meer informatie als spam. Zoals streamingdiensten de series die niet onmiddellijk winstgevend blijken (gemeten naar het aantal kijkers) ook steeds sneller als spam beschouwen. 6/9

Met miljardenbudgetten van streamingdiensten kunnen Europese filmfondsen niet concurreren. Niet proberen dus die series en films te imiteren maar concentreren op een eigen visuele en narratieve stijl. Dat is geen nieuw inzicht maar met de marcherende miljarden in aantocht wel een steeds belangrijker inzicht. 7/9

Ongeveer een maand voor die 19e augustus begon Sandra Heerma van Voss naar de films van Andrej Tarkovski te kijken. Een maker die ze, zoals ze zelf op pagina 10 schrijft, altijd had weten te mijden. Die in zekere zin spam was. Dat Eye Tarkovski’s films opnieuw vertoont (vanaf 14 september, tegelijk met een nieuwe tentoonstelling) was de perfecte aanleiding om haar algoritme uit te dagen. 8/9

Je denkt dat leven betekent: je eigen algoritme perfectioneren. Waardoor je steeds beter denkt te weten hoe het zit. Maar wat je eigenlijk doet is minder nieuwsgierig worden. Aangestuurd door de miljarden kostende algoritmes van een handjevol bedrijven. Daarom schrijven wij over Tarkovski. Over games (waar algoritmes ook steeds machtiger worden). Over Peter Strickland. Over Manta Ray. Over Joost Rekveld. Omdat je die misschien nog niet kent. Maar laat @filmkrant niet je enige algoritme zijn.  9/9