The Tree

Pratende takken

  • Datum 20-09-2010
  • Auteur Mariska Graveland
  • Gerelateerde Films The Tree
  • Regie
    Julie Bertuccelli
    Te zien vanaf
    07-10-2010
    Land
    Frankrijk/Australië
  • Deel dit artikel

Een machtige vijgenboom die kraakt in zijn schors, vormt de spil van The Tree, de Australische film van Française Julie Bertuccelli, die na Depuis q’Otar est parti… opnieuw een mooie film maakte.

The Tree mag dan wel over spirituele zaken gaan, hij blijft geworteld in de aarde. De film is net zo nuchter als het Australische gezin in de outback dat een grote klap krijgt te verduren: de vader en echtgenoot overlijdt waarna ieder gezinslid zijn dood op eigen wijze moet verwerken. Hoewel rouw, woede en eenzaamheid door de hele film zijn geweven, wordt de boekverfilming The Tree nooit overdramatisch, zelfs niet als het zich op vaag terrein begeeft en oppert dat de vader is gereïncarneerd in de machtige boom die in de tuin staat. Op papier klinkt dit als een vreselijke plotwending, maar de Franse regisseur Julie Bertuccelli brengt het idee met genoeg finesse om de nuchtere kijker erbij te houden. De stappen die de jonge weduwe zet naar een zelfstandig leven — door een baantje te nemen als secretaresse bij een loodgieter, door verliefd te worden op die loodgieter —, worden stapje voor stapje gevolgd en geven de film vaste grond.

Ook het spel van Charlotte Gainsbourg (Antichrist) draagt er in hoge mate aan bij dat The Tree zich staande houdt. De echte boom in de tuin kraakt in zijn schors als er een orkaan over het land raast. Die verwoestende storm is de dramatische culminatie van het rouwproces. Misschien is het niet heel subtiel dat die orkaan alles dreigt weg te blazen, maar het is wel heel spannend om ernaar te kijken.

Ondertussen klampt de dochter zich aan de boom vast en wil er niet uitkomen, omdat ze haar vaders stem erin hoort. De storm maakt geen eind aan haar koppigheid. Ze wil tot het einde gaan. Maar je begrijpt haar wel.

Julie Bertuccelli weet net als in Depuis q’Otar est parti… een mooie mengeling te maken van grote gevoelens en nuchterheid, waarbij ze deze keer geen oude vrouw maar een oude boom heeft gevonden. Die vijgenboom is het angstaanjagende en tegelijkertijd troostende middelpunt van The Tree. Destructie en reïncarnatie worden verenigd, waarbij het grote gebaar niet wordt geschuwd. Terwijl de zwiepende takken van de vijgenboom zich nauwer om het rouwende gezin sluiten, laat ook de film je niet los.