The Eyes of Tammy Faye

Actrice Jessica Chastain ondergaat een bij vlagen afleidende fysieke transformatie in deze weinig verheffende biopic over de opkomst en ondergang van de in 2007 overleden televisiedominee Tammy Faye Bakker.

In The Eyes of Tammy Faye kruipt actrice Jessica Chastain in de huid van de televisiedominee uit de titel. Dagelijks waren make-up artiesten zo’n vier tot zeven uur bezig haar slanke gezicht om te vormen tot het iets hoekigere gelaat van Tammy Faye Bakker. Ze kreeg een prothese op haar kin – die haar eigen karakteristieke kuiltje moest verbloemen – en twee kussentjes die haar wangen dikker maakten. Naar verluidt hield ze er blijvende huidschade aan over. Waarom toch zo’n transformatie? Sowieso omdat ze het goed doen bij de Oscars, moet Chastain misschien hebben gedacht. Ook “kreeg ze er energie van”, zei ze in een interview.

Niettemin leidt Chastains voorkomen af, vooral in het eerste deel van de film. Ze ziet er cartoonesk uit, lachwekkend bijna. Maar omdat ze simpelweg een goede actrice is krijg je gaandeweg toch sympathie voor haar personage: een eigengereide preker die, nadat ze in 1952 het licht ziet, haar leven in dienst stelt van de Heer. Samen met haar bijbelvaste vriend en latere echtgenoot Jim Bakker (Andrew Garfield) reizen de twee door het land om Gods woord te verkondigen, in ruil voor giften natuurlijk. “God wil niet dat we arm zijn”, verkondigt hij op een gegeven moment.

De god die het duo aanbidt, houdt van het kapitalisme, zo veel is duidelijk. Tijdens een potsierlijke scène bij een motel, als Bakkers auto is weggesleept omdat hij de maandelijkse afbetaling niet heeft voldaan, smeken de twee het opperwezen om hulp. Gods genade is groot: hij maakt televisiesterren van ze. Maar Jim blijft onhandig met geld omgaan: hij belandt jaren later achter de tralies vanwege fraude met inkomsten die eigenlijk voor zijn kerk waren bedoeld.

Meer dan een keurige lineaire vertelling, ondanks de affaires die de revue passeren, wordt The Eyes of Tammy Faye niet. Filmmaker Michael Showalter (The Big Sick, 2017) lijkt geen interesse te hebben in de werkelijke drijfveren van het stel. Was het echt allemaal devotie? Tammy Faye geeft ergens halverwege de film een aanwijzing: “Ik doe niet alsof ik iets ben wat ik niet ben.” De close-up van haar fonkelblauwe ogen aan het begin van de film spreekt eveneens boekdelen. Maar dat Tammy Faye zoveel make-up droeg – ze liet zelfs haar wenkbrauwen tatoeëren – duidt er weer op dat ze een façade overeind moest houden. Of hoorde het bij de show?