Tales from the Loop
Het echte mysterie staat recht voor je
De keuze om revolutionaire technologie een ondergeschikte rol te laten spelen, pakt voortreffelijk uit in Tales from the Loop. Want ook al kun je tijdreizen en de deur openen naar een parallelle wereld, de hunkering naar contact blijft.
Er wordt alweer een jaar of vier gefluisterd dat de wonderjaren van de tv die pakweg met The Sopranos begonnen alweer op hun einde lopen, maar een serie als Tales from the Loop bewijst dat dat wel meevalt. Tegen Indiewire vertelde Matt Reeves, zelf ook regisseur maar hier als producent aan het project verbonden, dat de serie een zeldzaamheid in zijn carrière zal blijken te zijn. Waarschijnlijker is, zegt hij, dat hij nooit meer bij een project als dit betrokken zal zijn.
Even los van de marketing die achter zo’n opmerking steekt, Tales from the Loop is echt een bijzondere serie. Reeves maakt in het interview met gepaste bescheidenheid de vergelijking met Kieslowski’s monumentale Dekalog, de tiendelige televisieserie waarvan elke aflevering losjes een van de christelijke Tien Geboden als grondslag heeft. Dat is wat hen bindt. Verder is er geen doorlopend verhaal, al kunnen personages die prominent in de ene aflevering figureren, in een andere aflevering als passant of in een bijrol opduiken.
De acht verhalen in Tales from the Loop zijn met elkaar verbonden doordat ze zich allemaal in en rond hetzelfde Amerikaanse stadje afspelen. Ergens aan de rand van het rustieke plaatsje ligt The Loop, een onderzoeksinstituut waar een grote zwarte bol, even raadselachtig als de zwarte monoliet uit 2001: A Space Odyssey, gebruikt wordt om de mysteries van het universum te ontrafelen. Wat de bol precies is of doet, is niet belangrijk voor de serie en dat is één reden waarom Tales from the Loop bijzonder is. Zeker in de Amerikaanse verteltraditie is de neiging om dingen te verklaren en verklaard te willen hebben groot.
Maar van meet af aan, legt Reeves uit, was dat niet de opzet. De acht afleveringen zijn gebaseerd op het gelijknamige Zweedse boek met illustraties van Simon Stålenhag. Net als het boek is de serie in retrofuturistische stijl gemaakt: de roestige machines, houten huizen en restaurants doen denken aan de Amerikaanse jaren vijftig, maar de technologie is veel geavanceerder dan bij ons. Voor ons is het science fiction.
Scenarist Nathaniel Halpern ging met Reeves in vergadering over iets heel anders, maar het gesprek draaide er op uit dat iemand Stålenhags beeldenboek tevoorschijn haalde en Halpern was meteen verkocht. Binnen een week kwam hij terug bij Reeves en had op basis van de tekeningen acht afleveringen geschreven, volgens Reeves bijna precies zoals wij ze nu kunnen zien. Inclusief de premisse: de mysteries in het hart van de serie moesten mysteries blijven.
Waar hebben we het dan over? Hoe het kan dat je aan de echo’s van een holle roestige bol die ergens in een veld ligt, kunt horen hoe lang je nog te leven hebt, zullen we nooit weten. Of hoe het kan dat een kapotte, hovercraft-achtige maaidorser in een veld de bestuurder na reparatie in een parallel universum brengt – zoals de serie zich voor ons ook in een parallel universum lijkt af te spelen – blijft ongewis. Waar het om gaat is de gevoelswereld van de personages: het verlangen naar contact dat in bijna elke aflevering de gebeurtenissen drijft. De technologie speelt geen centrale rol, vaker ligt het materiaal dat in onze wereld een revolutie zou veroorzaken bijna vergeten langs de kant van de weg of ergens tussen de bomen weggestopt. De enkele robot die je ziet, lijkt eerder droevig en eenzaam dan de machine overlords uit andere films/series.
Het zijn niet eens speciale effecten meer, maar gewone effecten. Technologie is hier niet de drijvende kracht, maar staat in dienst van het verhaal. Zo kan de volwassen vrouw in de eerste aflevering door de ogen van een kind naar zichzelf kijken dankzij een eigenschap van de loop, maar de aandacht gaat niet naar dat ogenschijnlijk magische mechanisme, maar naar de vraag hoe ze zich tot haar vroegere zelf verhoudt: is ze de vrouw geworden waar ze als jong meisje behoefte aan had, of maakt ze misschien dezelfde fout als haar moeder ooit deed? Dat is de vraag waar ze mee worstelt. Het echte mysterie, zegt deze voortreffelijke serie, staat recht voor je.
Tales from the Loop is nu te zien via Amazon Prime.