Siv gaat logeren

In deze fantasierijke kinderfilm leert Siv dat ook gevoelens van onzekerheid mooie avonturen kunnen opleveren.

Zó doe je dat als zevenjarige wanneer je voor het eerst op je nieuwe school komt: je knoopt een praatje aan met het meisje naast je en je besluit: "Wij kunnen misschien best vriendinnen worden." De stadse Cerisia is met haar kordate zelfverzekerdheid eigenlijk best een bazig meisje, maar haar klasgenootje Siv is al lang in de ban van haar bos rode krullen, haar witte bontmutsje en zuurstokroze jas. Ze is duidelijk een beetje anders dan de kinderen die Siv kent. Over hoeveel ‘anders’ je hebben kan, gaat Siv gaat logeren. De Zweeds-Nederlandse coproductie speelt zich af in Zweeds Lapland, maar Barry Atsma en Annemarie Prins werden gecast als de Nederlandse vader en oma van Cerisia, en de film komt met Nederlands ingesproken dialogen in de bioscoop.
De kersverse vriendschap tussen de twee meisjes wordt beklonken met een logeerpartijtje bij Cerisia thuis. Ook daar is het allemaal wat anders dan Siv gewend is. En nog voor het logeren goed en wel is begonnen, wil ze eigenlijk het liefst naar huis. Maar haar vaders telefoonnummer is in de zak van Cerisia’s pyjama beland, en Cerisia is nergens te bekennen.
Wanneer Siv op zoek gaat naar haar vriendin ontdekt ze dat het vreemde huis nog vreemder is geworden, en begint er een wonderlijk avontuur waarin Alice in Wonderland-achtige diepte-effecten, schaalveranderingen en trompe-l’oeuils een rol spelen. Hier krijgt het verhaal ook eindelijk vaart en richting, vooral als uit een keukenkastje een stel leipe dassen komt gerold, die Siv met inzet van de koekvoorraad tot haar helpers weet te maken. Siv gaat logeren is geen instant crowdpleaser, maar ontleent ook zelf zijn aantrekkingskracht aan het feit dat hij een beetje anders is: een film die negatieve emoties van jonge kinderen echt serieus neemt.

Sasja Koetsier