Pluribus

Wat als iedereen één is, alle oorlogen verdwijnen en 8,2 miljard mensen vinden dat ze volstrekt gelukkig zijn? Op een enkele chagrijnige schrijver in Albuquerque, New Mexico na. Pluribus is de nieuwe serie van Vince Gilligan, de man achter Breaking Bad.

Wie een paar keer met het goedbedoelde gereutel van helpdeskmedewerkers te maken heeft gehad, kent de hellscape van de moderne klantvriendelijkheid: keer op keer wordt door je door hetzelfde protocol geloodst om bij dezelfde onbevredigende oplossing uit te komen, met een nieuwe kras op je ziel door alle valse betrokkenheid die je hebt moeten incasseren. “Wat vervelend dat u dit heeft moeten ervaren.” Woedend worden kan niet, want dan krijg je een cursus agressiebeheersing met de psychologische diepgang van een heesterperk geserveerd, waarna je pas echt met granaten wilt gooien.

In Pluribus is de hele wereld veranderd in een helpdesk. Iedereen is krankzinnig vriendelijk en meegaand geworden. Iedereen, op twaalf mensen na. Hoe het zover komt, is vooral leuk om zelf te ontdekken.

Oorlogen bestaan niet meer. Iedereen is vegetariër. En bovenal is iedereen één: een hivemind van 8,2 miljard mensen. Daar komt de titel vandaan. “E pluribus unum“, staat op Amerikaanse munten en het zegel van de VS: “Uit velen één”. 8,2 miljard mensen willen niets liever dan de twaalf mensen plezieren die immuun bleken voor de metamorfose. Wilt u een diner bezorgd hebben? Geen probleem. Een handgranaat? Komt eraan. Tot ze die laatste twaalf ook kunnen veranderen.

Knik ja
Het perspectief van Pluribus ligt bij de verfrissend chagrijnige Carol Struka, een fijne rol van Rhea Seehorn. Struka is auteur van historisch-romantische fictie en wordt tijdens de grote metamorfose geconfronteerd met de dood van haar partner Helen. Je kunt je haar frustratie wel voorstellen als de hivemind direct na dat dramatische verlies een andere vrouw laat overvliegen, die de vrouwelijke versie is van de held uit haar romans. Want, denkt de hivemind, dit is wat jij wilt.

Als Struka met één mens praat, praat ze met alle 8,2 miljard. Als ze boos wordt op één mens, krijgen honderdduizend mensen over de wereld een hartaanval. Iedereen in de hivemind kan alles omdat iedereen elkaars expertise en elkaars gedachten en herinneringen heeft. Dat alleen al is een fantastisch gegeven om over na te denken en zulke ideeën zijn de grote kracht van deze serie. Pluribus heeft niet het emotionele reliëf van Breaking Bad of Better Call Saul, ook van maker Vince Gilligan, maar stelt vooral boeiende vragen over uniformiteit en eigenheid, over consumentisme en materialisme en over affectie en liefde.

De sprong naar Orwell en het panopticum of bijvoorbeeld naar sociale media als reflectie van de gedachten van miljarden mensen, is snel gemaakt. Maar Pluribus gaat ook over de behoefte aan contact die vrijwel alle mensen hebben: wat is het wezen van die behoefte als je ziet dat zelfs Struka op een bepaald moment genoegen neemt met de generieke affectie die de mooie Zosia haar levert? Zijn mensen zo doorzichtig en makkelijk te manipuleren? We kennen het antwoord.

Het is trouwens Struka’s missie, ook best belangrijk om te noemen, om de metamorfose terug te draaien. Zij voorvoelt dat dit geen goede ontwikkeling is, ook al zeggen 8,2 miljard mensen dat ze gelukkig zijn.

Natuurlijk geniet een van die twaalf volop van de rijkdom die voorhanden is, maar dat is niet waar de serie op focust. Struka denkt verder dan een oprit vol sportauto’s: wat is de waarde van zulke dingen als het niemand behalve jou iets kan schelen?

Pluribus gaat niet over ingewikkelde zaken. Het is een serie die een deel van de Grote Vragen op aanstekelijk creatieve wijze laat passeren. En dan is er uiteindelijk die ene vraag: wie heeft baat bij een volledig gepacificeerde en contente mensheid? Dan blijken kritiek en frustratie – wrijving dus – misschien wel de grootste voorwaarts drijvende kracht in onze levens.

Pluribus is vanaf 7 november 2025 te zien op Apple TV+ (VoD).