MR. RIGHT

Datingcoaches, boeken met regels wat wel en niet te doen bij een afspraakje, online- en speeddatingsessies: vrijgezellen in New York moeten het uithoudingsvermogen hebben van een marathonloper, zo blijkt uit de documentaire Mr Right.

New Yorkse mannen hebben altijd het idee dat om de hoek net iets beters te vinden is, zegt een van die New Yorkse mannen in de documentaire Mr Right. Mannen hebben het gemakkelijk op de lokale relatiemarkt want vrouwen zijn er in overvloed. Niet dat het voor alle New Yorkers een probleem is om de juiste match te vinden, maar degenen die zich eerst jarenlang over de kop werken, komen er net iets te laat achter dat die dagelijkse gesprekken met de kat ook hun beperkingen hebben. Zo tussen de vijfendertig en vijfenveertig krijgen carrière-autisten ook in de liefde haast om een deadline te halen.
Of die liefde überhaupt wordt gevonden, is de vraag. Regisseur Dree Andrea (De tunnel, All visitors must be announced) volgt in Mr Right drie vrouwen die tussen al het New Yorkse beton op zoek gaan naar iets zachts om tegen aan te liggen. Maar zomaar iets zachts is niet goed genoeg: als het even kan moet de man wel intelligent, bemiddeld, atletisch, wel of niet rokend, wel of niet drinkend, trouw, welbespraakt, passioneel (niet te), seksueel (niet te), introvert, extravert, intellectueel, attent, kunstzinnig, soms ferm, soms zachtaardig, een luisterend oor en een stevige arm zijn. En nog wat jaargangen Marie Claire’s aan gewenste mannelijke eigenschappen bij zich dragen. Maar ook mannen leggen een waslijst met karaktereigenschappen op tafel. Met als gevolg dat ‘daten’ in New York de laatste jaren een duursport is geworden. "Een industrie", noemt een van de drie vrouwen het vinden van de juiste man, "precies het tegenovergestelde van romantiek."

Schild
Maar Dree Andrea gaat verder dan ‘veeleisende mensen’ en ‘drukke levens’. Wat nou precies het probleem is, komt niet helemaal uit de verf maar de personages in Mr Right vertellen genoeg om een idee te krijgen. De hectiek en de inherente eenzaamheid van een overweldigende metropool maken dat veel mensen een schild hebben opgebouwd dat bij eerste ontmoetingen niet of nauwelijks naar beneden komt. "Degenen die verliezen", zegt een van de sprekers, "zijn degenen die gewoon eerlijk zeggen ‘ik vind je leuk’." Maar de meesten bewegen zich in een air van ambitie, onkwetsbaarheid en sarcasme die anderen op afstand houdt. Als het klikt, klikt het tussen de schilden en zelden tussen hoe mensen echt in elkaar steken.
Lionel Ritchie, waar een van de drie vrouwen de pr voor doet, stelt het zo. "Ze moet uit de muziekbusiness. Want iedereen weet het: hier is het motto ‘I love you…tonight’. Of zoals een van de mannen in Mr Right het onbedoeld verwoordt: "This was one of the nicest meals since breakfast this morning."
Andrea geeft in Mr Right een pijnlijke schets van grootstedelijke eenzaamheid en de wanhopige zoektocht naar een geliefde. "En zelfs als ik iemand vindt, is het nog niet voorbij", zegt een van de hoofdpersonen. "Want wat doe ik als ik hem heb?"

Ronald Rovers