LE PRIX DU PARDON

Ook de derde film in het Wereldcinemaprogramma mengt het persoonlijke en het politieke vooral op een overdrachtelijke manier. Le prix du pardon (Ndeysaan) van de Senegalese filmmaker Mansour Sora Wade ziet er technisch en filmisch het minst volwassen uit van de drie. Ook het acteren zal op veel toeschouwers onhandig overkomen: veel grote gebaren en gelaatsuitdrukkingen. De confrontatie tussen bijgelovige traditie en moderne nuchterheid, zoals gevoeld door de vissers die aan de Atlantische kust afhankelijk zijn van de goedgezindheid van de weergoden, doet echter wel authentiek aan. Sfeervol is het ritueel gefilmd dat zij uitvoeren om de dagenlange mist te verjagen. Mansour Sora Wade behoort net zoals Mbissane Ngom, de schrijver van het gelijknamige boek waarop de film is gebaseerd, tot de Lebu-stam. Hij veroorloofde zich naar eigen zeggen wel wat vrijheden bij het weergeven van de belangrijke orale cultuur van de Lebu. Masar die zullen voor een Westerse toeschouwer niet eenvoudig te herkennen zijn.

Dana Linssen