Invisible Beauty

Het vat voorvechters van gelijkheid en rechtvaardigheid lijkt, gelukkig, niet leeg te raken. Invisible Beauty richt de schijnwerper op Bethann Hardison, die in de schijnbaar oppervlakkige modewereld veranderingen wist te bewerkstelligen met wereldwijde impact.

Als eerste zwarte model op een tot dan toe volledig witte catwalk veroorzaakte Bethann Hardison een schokgolf die niet alleen door de modewereld, maar door de hele samenleving ging. Met haar androgyne uiterlijk, onconventionele schoonheid en uitdagende zelfvertrouwen doorbrak ze grenzen, tartte ze onuitgesproken regels en baande ze een weg voor generaties vrouwen en mannen van kleur.

In de documentaire Invisible Beauty maken we kennis met haar op latere leeftijd, als ze bezig is terug te kijken op haar enerverende en impactvolle leven als model, oprichter van een modellenbureau, Vogue-redacteur, spreker en adviseur. Ze is (eindelijk) bezig met het schrijven van haar memoires, regisseert mede deze documentaire, en reist ondertussen nog de hele wereld af, betrokken als ze blijft bij de nog altijd niet representatieve wereld van fashion.

Haar verhaal is opgebouwd uit veel archiefmateriaal, van persoonlijke foto’s en video’s van haar familie en jeugd tot prachtige beelden van haar modellencarrière en opnames van haar activisme op bijeenkomsten en tijdens interviews. Uiteraard zijn er mensen die haar verdiend lof toezwaaien voor het werk dat ze voor hen persoonlijk en voor de hele community heeft gedaan: van Naomi Campbell, Tyson Beckford, Iman en Tracee Ellis Ross tot Ralph Lauren, Fran Lebowitz, Whoopi Goldberg en Zendaya. En haar zoon Kadeem Hardison, enig kind van een moeder die koos voor een loopbaan en tegelijkertijd een krachtig – zij het niet altijd even gewaardeerd – stempel drukte op het leven van haar zoon.

De beelden en muziek ademen de onstuitbare energie van Hardison, die niet anders kan dan op de barricaden blijven springen, gevraagd en ongevraagd. Maar ook van het culturele leven in New York in de tweede helft van de vorige eeuw: met “black is beautiful”, Studio 54, de kunstscene met Keith Haring en Basquiat en niet eerder vertoond materiaal geschoten tijdens politieke bijeenkomsten waarop Hardison andermaal de aandacht vestigde op het gebrek aan diversiteit in de mode-industrie.

Het wordt duidelijk hoe groot de invloed is geweest die Hardison op die wereld heeft gehad. Ze zorgde ervoor dat na de eerste golf van modellen van kleur, hun positie werd bestendigd en verbeterd. Onbevreesd riep ze belangrijke modehuizen en ontwerpers ter verantwoording, die zwarte modellen meer als een trend dan als een vanzelfsprekende representatie van de samenleving zagen. Ook is er aandacht voor de Black Lives Matter-beweging; op een moment waarop haar werk bijna gedaan lijkt, wordt de lelijke systematiek van het racisme in de westerse wereld nog eens evident.