I Know This Much Is True

Mark Ruffalo speelt in I Know This Much Is True een sterke dubbelrol als tweelingbroers Dominick en Thomas Birdsey. Ze lijden aan elkaar, sinds Thomas paranoïde schizofrenie ontwikkelde, maar ze zijn ook het enige wat ze hebben in deze wereld. Te zien bij HBO via Ziggo.

Weinig Amerikaanse filmmakers durven de kijker zoveel te verstouwen te geven als Derek Cianfrance. Blue Valentine was een pijnlijke erosie van een ooit liefdevolle verhouding. Je ziet hoe Dean (Ryan Gosling) en Cindy (Michelle Williams) elkaar ontmoeten, hoe ze verliefd worden, hoe hij voor haar kind wil zorgen, ook al werd ze zwanger van iemand anders, maar ook hoe de hele boel vijf jaar later uit elkaar valt terwijl hij wanhopig probeert om haar liefde en respect te behouden. Maar ze kan niet meer.  

In The Place Beyond the Pines flikte hij iets wat bijna niemand durft in een film: halverwege liet hij een van de hoofdpersonages, opnieuw gespeeld door Gosling, in een vuurgevecht door een raam vallen en sterven. Daar zit je dan als kijker met je emotionele investering, zoals dat in het Engelse monetaire idioom van kunst consumeren zo lelijk heet. 

Eeuwige branding
I Know This Much Is True, te zien op Ziggo, stelt je op een andere manier op de proef. Deze zesdelige serie met steeds afleveringen van een uur, is een slijtageslag. Het is een serie met grote ambities, die het met de dubbelrol van Mark Ruffalo als tweelingbroers Dominick en Thomas Birdsey, waarbij Thomas nota bene lijdt onder paranoïde schizofrenie, waagt om op het randje van miserabilisme te balanceren maar door het fantastische acteren recht overeind blijft. Niet alleen van Ruffalo, die zijn beste werk in jaren laat zien, maar letterlijk in elke bijrol die op het scherm voorbijtrekt. 

Archie Panjabi als Dominicks psychiater die haarfijn aanvoelt waar zijn pijn zit en precies goed op zijn agressie reageert. Rosie O’Donnell als de sociaal werker in de geestelijke gezondheidszorg waar Thomas op een bepaald moment gedwongen is opgenomen, die kritisch naar Dominick blijft, omdat ze ziet dat hij aan de zorg voor zijn broer lijdt, maar toch meer en meer compassie toont omdat Thomas niet gedijt binnen de muren van de instelling. Bijrollen en personages staan als huizen, als rotsen in de eeuwige branding waarin de broers leven en waarin ze tot nu toe alle kanten op geslagen werden.

Vangnet
Dit is een extreem verhaal over vastzitten aan je familie, vastzitten aan het verleden, vastzitten aan niet los durven laten. Het gaat niet om een verhaal dat goed moet aflopen. Het gaat erom dat Dominick een vorm moet vinden om er voor zijn broer maar ook voor zichzelf te zijn. Thomas kan duidelijk niet voor zichzelf zorgen maar in zo’n intense verhouding ontstaat onvermijdelijk een wederzijdse afhankelijkheid. Hij is een vangnet voor z’n broer, maar die broer is ook een vangnet voor hem. De relaties die Dominick over de jaren aangaat lijden onder de zorg voor zijn broer, maar meer dan had gehoeven, begin je te vermoeden. De aandacht die hij aan zijn eigen tekortkomingen had moeten geven, gaat soms wel heel makkelijk naar Thomas. 

Soms dreigt de serie topzwaar te worden en om te vallen. Zelfmoord, ziekte en een kind dat dood wordt geboren, wekken bijna de suggestie dat er een vloek over de familie is uitgesproken. Dat blijkt dan in een lange flashback naar een verre Italiaanse voorouder die in Amerika arriveert ook echt gebeurd te zijn. Maar Cianfrance is er de maker niet naar om zulke magie serieus te nemen. Hij ziet eerder waarheid in de roestige pick-uptruck waar Dominick mee naar zijn klanten rijdt om te gaan schilderen. Hij ziet waarheid in mislukte gesprekken, in onredelijk reageren omdat Dominick te koppig is om naar anderen te luisteren. In de tegenwind die voor sommige mensen nooit lijkt te gaan liggen. Niets heeft een sterkere psychologische invloed op de omgeving en op het leven van kinderen dan het ongeleefde leven van een ouder, schreef Carl Jung. Dat is de vloek waar Dominick onder leeft en die hij voor een deel ook zeker over zichzelf afroept. Hij leeft een ongeleefd leven.