All That’s Left of You

Filmmaker Charien Dabis toont in een ambitieus maar ietwat sentimenteel familiedrama het intergenerationele trauma waar Palestina onder lijdt.

Het is 1988, de Eerste Intifada houdt Palestina in zijn greep. Tiener Noor (Muhammad Abed Elrahman) raakt op de Westelijke Jordaanoever plotseling verzeild in een demonstratie tegen de Israëlische bezetter en begint gepassioneerd te scanderen.

Filmmaker Cherien Dabis schakelt na deze unheimische openingsscène terug naar 1948, naar de Nakba, de etnische zuivering die tot gevolg had dat 750 duizend Palestijnen op gewelddadige wijze van hun land werden verdreven. Noors grootvader Sharif (Adam Bakri), de trotse eigenaar van een een sinaasappelboomgaard nabij Jaffa, is een van de slachtoffers. Hij wordt door de Israëli’s gearresteerd en onderworpen aan dwangarbeid.

Dabis toont in All That’s Left of You dat er een onmiskenbare band is tussen Noors passie en Sharifs verdriet. Dit intergenerationele trauma raakt ook aan Noors ouders Hanan (Dabis) en Salim (Saleh Bakri) die met eigen ogen zien hoe Sharif na de Nakba verbitterd raakt. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Hanan, die vanuit 2022 terugblikt op het lot van haar familie. Die familiegeschiedenis fungeert als een metafoor voor het lot van Palestina. Dat is ook wat Dabis’ stijl typeert: ze maakt diep persoonlijke films (Make a Wish, 2006; Amreeka, 2009), die tegelijkertijd een grotere, universele boodschap uitdragen.

Met All That’s Left of You koppelt Dabis intergenerationeel trauma aan de band die Sharif en zijn familieleden hebben met het land dat hen werd afgenomen. Zoals wanneer hij over een markt wandelt en ineens een sinaasappel oppakt en eraan ruikt. Het stuk fruit, dat volgens de marktkoopman uit Jericho komt, ruikt lekker, maar volgens Sharif niet zo lekker als de sinaasappels uit Jaffa. Het is een opzichtige, maar trefzekere metafoor voor hoe het voelt om ontheemd te zijn. Als Sharif begint te dementeren, begrijp je ook waarom hij precies dat gevoel wil overdragen aan zijn kleinzoon.

Die dementie fungeert ook weer als een waarschuwing: we leren niet van het verleden en vergeten soms moedwillig de historische causaliteit. All That’s Left of You laat zien dat het Palestijnse lijden al meer dan 75 jaar voortduurt en dat generatie na generatie hierdoor wordt getroffen. Het is een ambitieuze film, die misschien qua grote dramatische gestes iets te veel leunt op de conventies van het melodrama. De hoopvolle boodschap tegen het einde voelt bovendien een tikkeltje naïef.

Tegelijkertijd rijst de vraag: als je niets meer hebt om van te dromen, waar leef je dan nog voor?