Zomerspecial Filmacademie Lichting 2013: Colin Huijser

Kiezen, compromisloos en krassen op je ziel

Als tiende in de NFA-zomerreeks vertelt regisseur Colin Huijser. Hij studeerde af met de fictiefilm Patronen. ‘Ik wil meer laten zien dan het alledaagse.’

Kamper Henry stuit op smerige geheimen als hij voor de bruiloft van zijn zusje terugkeert naar zijn woonwagenkamp. In welke zin is Patronen ‘larger than life’? De buurvrouw met een postnatale depressie noem ik ‘life’, een gangsterfilm ‘larger than life’. Het zou kunnen, maar het is niet onze realiteit. Binnen zo’n onbekende wereld zoek ik iets universeels. In Patronen moet een man zich losweken van zijn familie en verleden en wordt hij gedwongen tot keuzes met grote gevolgen. Ik ben een twintiger en kan me daarin verplaatsen. Makers moeten hun leeftijd in acht nemen. Wat kan ik zeggen over oude mensen die zich zó vervelen dat ze niet van hun pensioen kunnen genieten?

Onmogelijke keuzes — horen die bij twintiger-zijn? Sterker nog: ze definiëren onze generatie. Dit is de era van overvloed. Je wordt met de nek aangekeken als je niet een globetrottende intellectueel bent die overal verstand van heeft. We willen alles en kunnen niet meer kiezen. Dat roept een tegenreactie op. Ik ken genoeg mensen die voor een klotebaantje kiezen, puur om tijd en geld te hebben voor leuke dingen. Ik ben het andere uiterste. Ik werk alleen maar en heb nergens anders tijd voor. Daar zou ik een film over willen maken; over die extremen binnen een vriendengroep. Inclusief een uitvergrote versie van mijn eigen karakter, want ik wil ook mezelf veroordelen. Die film zou persoonlijker en filosofischer worden dan mijn eerdere werk en toch weer het alledaagse voorbij gaan, met een wraakactie ofzo. En het moet een no-budgetfilm worden, want dan wordt hij pas echt compromisloos.

Waar ben je over vijf jaar? Met Nima [Mohaghegh — LvZ] wil ik een project doen over een politieagent die bevriend is met een crimineel en moet kiezen tussen hem en zijn familie. Die vriendengroep-film moet wachten, omdat ik de consequenties van onze keuzes nog niet kan overzien. Dat is een meerjarenplan. Ik wil eerst nog wat korte filmpjes regisseren en krassen op mijn ziel maken. Mijn vrienden en ik zijn die berg nu nog aan het beklimmen. Ik wil het kantelpunt erbij betrekken. Anders kan ik alleen mijn vermoedens over de toekomst laten zien.

Laura van Zuylen

Patronen wordt 27 september en 2 oktober vertoond op het Nederlands Film Festival in Utrecht.