Webfilm: Viva la Focus!
De mobiele telefoonfilm: het blijft een platform voor spielerei. Beeldend kunstenaar Steven Jouwersma sleepte afgelopen weekend voor de tweede keer de publiekshoofdprijs in de wacht van het Groninger gsm-filmfestival Viva la Focus!, en hij deed dat wederom met een hilarische gimmick.
In post-post elastiek therapie — de titel zegt al genoeg — neemt een postbode een dagelijkse duik in het zwembad, om het stresssyndroom te verwerken waarmee hij zijn werkgever verliet. Niet in Speedo en met duikbril, maar in een lichaamsbedekkend pak van aan elkaar geknoopte elastiekjes, die om de door hem bezorgde rekeningen en ansichtkaarten zaten. In 2009 won Jouwersma ook al, met het even droogkomische de horror, waarin het wondje op een vinger in de grommende bek van een monster verandert.
Het merendeel van de honderdtachtig filmpjes die dit jaar meededen aan de online competitie, zijn spontane, pretentieloze impressies. Snel bedacht, snel geschoten, snel in elkaar geflanst. Een muzikale symfonie op verfblikken (drum ’n verfblik), of met hamer en zaag (gereedschaps remix), een automobilist die sneller door de weilanden probeert te rijden dan zijn eigen schaduw (schaduwrace), en middelbare scholieren die hun gsm aan een heliumballon willen laten opstijgen (viva la flying mobile).
Dit laatste filmpje heeft de mobiele minicamera zelf als onderwerp. Dat gebeurt vaker, zoals in filmtelefoonfilm, waarin maker Joris Kindt opnamen maakt met het mobieltje vastgebonden aan zijn voet of voor zijn ogen, als een piraten ooglapje. Tja, deze lichtgewicht camera biedt natuurlijk alle vrijheid. Niet voor niets wordt er gefilmd uit alle hoeken en standen — zo lijkt het op de zij of op de kop staande shot door het mobieltje een begrip geworden.
Niels Bakker