Webfilm: Streaming Festival

De films van het vijfdaagse Streaming Festival zijn alleen op internet te bekijken. De dromerige experimentele film nearby won er de eerste Left Field Award.

Geen filmfestival in Nederland doet het nog zonder: een satellietfestivalletje op internet. Als het even kan het hele jaar door. IDFA heeft webdocumentaire-programma DocLab en voor oude festivalfilms IDFA TV, het IFFR zet kort- en speelfilms op haar YouTube kanaal, en het Nederlands Film Festival organiseert het Nederlands Online Film Festival, een speciale publiekscompetitie voor films korter dan tien minuten.

Maar het bescheiden Streaming Festival ging hen allemaal voor. Tussen 1 en 5 december beleeft het alweer zijn vijfde editie. De opening was woensdagavond in het PaardCafé in Den Haag, maar voor de films kun je alleen terecht op internet. En het bijzondere is: ze zijn daar alleen voor de duur van die vijf dagen te bekijken. Daarin lijkt het Streaming Festival weer erg op een ’traditioneel’ filmfestival.

De lustrumeditie wordt opgesierd met de lancering van een minicompetitie, tevens een uithangbord voor de rest van het festival, dat vooral een platform biedt aan de experimentele film. De vijf geselecteerde filmpjes zijn binnen hun genre dan ook stuk voor stuk eigenzinnige buitenbeentjes. Ze lijken te groot voor het servet en te klein voor het tafellaken. Daarom is het goed dat ze hier een kans krijgen.

Het gaat van de tragisch-ironische documentaire the archive, over een 69-jarige blinde man die zijn unieke collectie van 2,5 miljoen langspeelplaten aan de straatstenen niet kwijt kan, tot de originele remixhorror over pesten helping johnny remember, en van het verdrietige animatiegedicht over zinloos geweld 2 inches to the right tot de expressionistische mind fuck the mind from nowhere.

Het filmpje dat met de Left Field Award naar huis ging, is ook het beste. Fictieve beelden worden vaak gebruikt om realisme na te streven, maar Alfredo Hisa draait dat in nearby om. Hij maakt van alledaagse indrukken — wasgoed dat uit flatramen hangt, passanten op de roltrap, voorbijrijdende treinen — juist een onalledaags geheel. De associatieve montage, de dromerige muziek en de surrealistische effecten, zoals een huizenhoog fietswiel dat door een drukke winkelstraat rolt, geven je het gevoel in een Dali-achtige droomwereld te zijn beland.

Niels Bakker