Webfilm: Short List Film Festival
Kortfilmlaureaten van Sundance, Venetië en het Nantucket Film Festival, in een nieuwe online competitie: sterke line-up verzekerd. Met als uitblinkers een sarcastisch poppenspel en een originele blend van handgetekende animatie en ‘pixilation’, die het schemergebied tussen creativiteit en creatieve manie induiken.
"Online is where it’s at for shorts!" De aankondiging van het eerste Short List Film Festival gebeurt in ronkende bewoordingen. Dat neemt niet weg dat het een even simpel als briljant idee is: een online competitie met winnaars van kortfilmcompetities van vooraanstaande festivals, zoals Sundance, South by Southwest (SXSW) en Venetië. Al zitten er ook mindere goden tussen: wie heeft er ooit van het Nantucket of Sydney Film Festival gehoord?
Het maakt de line-up van het Short List Film Festival er niet minder sterk op. Een flink deel van de twaalf finalisten dankt zijn bekendheid niet eens aan de festivalprijs, maar groeide daarvoor al uit tot viral. Dat geldt bijvoorbeeld voor de vernuftige flitsdoc A Brief History of John Baldessari — eerder besproken in deze rubriek — maar ook voor de opgewekte animatiefilmpjes Don’t Hug Me I’m Scared en (Notes on) Biology.
Hoewel, opgewekt. Don’t Hug Me I’m Scared, juryprijswinnaar op SXSW, begint als een braaf en vrolijk kinderwijsje. Met knuffelbare pluchepoppen, vrijwel rechtstreeks weggelopen uit Sesamstraat, die een lesje krijgen in creatief denken. Een sinaasappel kan evengoed een oranje smiley zijn, een pluisjeswolk een hondje, kikker of ladder: als je het maar wilt zien! Maar dan gaat het op de sardonische tour. "Groen is geen creatieve kleur", bijt de meester, een kladblok met streng aanwijspotlood, de pupillen toe. De les loopt volledig uit de hand, creativiteit mondt uit in creatieve manie.
In wat aanvankelijk een educatief filmpje voor kinderen lijkt, zit een haarscherpe satire verpakt óp educatieve filmpjes voor kinderen. Maar ook op onze denkfout dat je creativiteit zou kunnen (en moeten) aansturen. Dat pakt meestal averechts uit. Onderwijs betekent eerder het afleren van creatief denken, of stimuleert het op een andere manier. In (Notes on) Biology, animatieprijswinnaar op SXSW, figureert een eeuwenoud tafereel: een schoolschrift wordt gebruikt als schetsblok. Verbeeldingskracht neemt het over van droge lesfeitjes. Of sluit Mr. Ellis zich juist aan bij de lesstof over de evolutietheorie?
Zijn vage lijntjes en krabbels groeien uit tot heuse tekeningen, en voor je erg in hebt zit je in een waanzinnige achtervolging met een vliegende robotolifant, dwars door de biologie-aantekeningen. De bladzijden worden dan weer rap, dan weer traag omgeslagen — een handgemaakte tekenfilm op uiteenlopende snelheden. Het is een letterlijke reflectie op de animatietechniek, maar dat is niet alles. Maker Danny Madden filmt Mr. Ellis met behulp van ‘pixilation’: stop-motion animatie gebaseerd op bewegingen van echte mensen. Een combinatie die briljant uitpakt: dát is pas creativiteit.
(Notes on) Biology was al een hit op internet, en zal daar ook zeker te zien blijven. Dat geldt helaas niet voor alle geselecteerden: veel filmpjes zullen na de prijsuitreiking op 4 september weer van het web verdwijnen. Niet iedereen staat ervoor open zijn werk gratis te verspreiden. Laten we hopen dat dit eerste Short List Film Festival ertoe leidt dat het bioscoopcircuit en webdistributie verder naar elkaar toe schuiven. Dat zou een mooi neveneffect zijn. Tot die tijd geldt: snel kijken, zolang het nog kan.
Niels Bakker