Webfilm: Interstellar op iPhone-formaat
Vele wegen leiden naar Rome, zo blijkt maar weer bij het kijken naar Solus, een korte animatiefilm van Identity Visuals. Op veel manieren lijkt Solus namelijk op de recente blockbuster Interstellar, maar dan in het klein.
Op de website van Solus wordt het filmpje beschreven als ‘a short story of loneliness, life, and sacrifice’. Klinkt herkenbaar. Het ongeveer vier minuten durende animatiefilmpje deelt dan ook veel van de hoofdthema’s van Christopher Nolans nieuwste Hollywoodproductie, Interstellar. Beide producties gaan over reizen door de ruimte, op zoek naar een andere leefbare planeet. Beide films gaan ook over de eenzaamheid die daarbij komt kijken en de offers die ervoor gebracht moeten worden. Het is interessant om te zien hoe deze films bijna hetzelfde willen overbrengen, maar dat op een totaal andere manier doen.
Waar Interstellar zich beroept op haast barokke filmtechnieken, met een van de meest bombastische (en effectieve) soundtracks in recente cinema en een uur aan beeldmateriaal geschoten op Imax-formaat, blijft Solus juist minimaal. Het in flash-formaat geanimeerde filmpje lijkt eerder te zijn gemaakt voor een iPhone-scherm dan voor de Imax-zaal. Zac Dixon, de maker van Solus en oprichter van Identity Visuals, beschrijft dat side scrolling arcadespelletjes, zoals Space Invaders, zijn voornaamste bron van inspiratie vormden. Dat is te zien: in Solus beweegt een cartoonesk rood ruimtescheepje zich van links naar rechts door het heelal, op zoek naar een bewoonbare planeet. Hij scant bij elke planeet of die geschikt is, maar elke planeet blinkt rood uit. Af en toe controleert het schip ook zijn accu. In het begin is die nog sterk, maar hoe verder het schip reist, hoe zwakker die wordt. Ook in Solus blijkt het zoeken van een nieuwe thuisplaneet een grote opgave.
Het is knap hoe Dixon al die elementen weet over te brengen met subtiele beelden, zonder dialoog. Hij moet het dan ook vooral van zijn sterke sound design hebben. De bliepjes en bloopjes en de muziek vertellen eigenlijk het hele verhaal; de eenvoudige, maar mooie animatie doet de rest. Halverwege het filmpje ontmoet ons rode ruimteschip zijn blauwe tegenhanger. Zij zijn wel compatibel en zoeken vervolgens samen naar die ene nieuwe planeet. Zo komt ook de liefde in Solus nog om de hoek kijken.
Door Solus en Interstellar naast elkaar te leggen wordt de kracht van film nog eens bevestigd. Er is nooit één manier om een verhaal over te brengen. Tenzij je het vanuit het perspectief van filmmaker Steven Soderbergh (sex, lies and videotape; Ocean’s Eleven) bekijkt, die stelde: “there’s potentially a hundred different ways to shoot something, but at the end of the day there’s really only two, and one of them is wrong.” En Solus en Interstellar doen het allebei juist.
Hugo Emmerzael