Webfilm: Hola Lara!

Ook al moeten Submarine en de VPRO beiden vrezen voor hun (zelfstandige) voortbestaan, ze maken met Hola Lara! een uiterst frisse en eigentijdse film-, blog- en gameserie voor kinderen op de drempel van de puberteit.
Zo kijkt Submarine er zelf tegenaan: "Punished for being succesful." De digitale media producent, die naam maakte met de webfilms Collapsus, My Second Life en Hotel, krijgt vanaf 2013 helemaal geen overheidssubsidie meer. Dat betekent een vrijwel zekere doodsteek.
Ondertussen is de toekomst ook in Hilversum onzeker. Minister Van Bijsterveld heeft de publieke omroepen de opdracht gegeven om voor half november een fusiepartner te zoeken, maar de VPRO, coproducent van een groot aantal speelfilms en documentaires, blijft het liefst zelfstandig. En neemt daarmee een groot risico te worden opgeheven.
Het geeft een wrange bijsmaak, dat juist zulke dwarse vernieuwers in hun voortbestaan worden bedreigd. De film-, blog- en gameserie die ze momenteel in samenwerking voor 9- tot 12-jarigen maken, laat met zijn frisse en eigentijdse karakter precies zien waarvoor subsidiegeld bedoeld is.
Hola Lara! neemt de voor de doelgroep herkenbare worsteling van het puber worden, en werkt dat uit voor verschillende platformen. Transmedia storytelling, heet dat ook wel. Zo worden twee vliegen in één klap geslagen: kinderen krijgen, op speelse, niet-belerende wijze, voorlichting over ontluikende lichaamsbeharing, penetrante zweetoksels en de eerste tongzoen, maar ze worden ook geprikkeld om meerdere media naast elkaar te gebruiken.
Is er een betere manier om mediawijs te worden? Na de wekelijkse animatiefilmpjes op televisie en het web kunnen kinderen naar het blog surfen. Daar doet Lara, die in Spanje bij een gastgezin woont, dagelijks verslag van haar belevenissen: van het kiezen van de mooiste haarverfkleur tot de lekker ruikende jas van de Spaanse leraar. Vervolgens kunnen ze in de game zelf in Lara’s huid kruipen, om opdrachten te vervullen als ‘boodschappen doen in een vreemde taal’ en ‘een vriendinnetje ophalen in een vreemde stad’. En wie weet lezen ze ook nog het volgend jaar te verschijnen boek, met de blogposts van kinderboekenschrijver Erna Sassen als uitgangspunt.
Hola Lara! is niet vrij van een didactische ondertoon, maar brengt deze luchtig: met humor en zonder enige betutteling. Iedere aflevering eindigt met een multiplechoicevraag: moet je bijvoorbeeld schijt hebben aan ‘ZG’, heel veel deo spuiten of gewoon met je armen stokstijf langs je lichaam lopen? Dat dwingt kinderen om zelf na te denken over de keuze die ze (zouden) maken, en, mochten ze er al uit zijn, zich ten minste in te leven in de keuze van anderen. Dat past dan weer helemaal in de Nederlandse opvoedingspraktijk: die is eerder uit op het kweken van mondige individuen dan van slaafse meelopertjes.
Niels Bakker