Webfilm: Hoe First Kiss toch artistieke waarde heeft

Het bleek al snel een ordinaire reclamestunt: de viral met twintig wildvreemden die elkaar tongzoenen. Maar onbewust snijdt Tatia Pilieva grote kwesties aan die spelen in de digitale wereld.

Wat bezielt een mens, om te gaan tongzoenen met een wildvreemde? En dat dan ook nog te willen delen met de mondiale internetgemeenschap? Toch wist de Amerikaans-Georgische filmmaker Tatia Pilieva twintig mensen zo ver te krijgen dat ze het voor de camera doen. In alle combinaties: man-vrouw, man-man, vrouw-vrouw, jong-oud. Ze drentelen om elkaar heen, lachen ongemakkelijk en wisselen verlegen blikken en woorden uit. En dan… Pats… Vinden hun monden elkaar. Voor een zachte en innige of juist ruwe en hardhandige zoen.

First Kiss groeide deze week in een mum van tijd uit tot een hit op de sociale media. Eigenlijk kwam de korte film te laat: Valentijn was een maand eerder. Of is Pilieva’s timing juist perfect, omdat op het noordelijk halfrond het voorjaar begint? Pollen, stuifmeel en lentekriebels. Het filmpje zelf bevat in elk geval alle ingrediënten voor een geslaagde viral. Pilieva neemt een charmerende gebeurtenis waardoor iedereen zich laat inpalmen, en omgeeft die met een zweem van authenticiteit. De uit het leven gegrepen normaliteit van echte mensen: we laven ons er zo graag aan op YouTube.

Des te schokkender dat First Kiss al na een paar dagen een ordinaire reclamestunt bleek. Pilieva plukte haar geliefden-voor-één-kus helemaal niet van de straat. Het gaat om professionele acteurs en modellen, die in een fotostudio de herfstcollectie van Pilieva’s kledingmerk Wren presenteren. Het is tegenwoordig de meest effectieve reclamestrategie: een videoboodschap die zijn weg vindt dankzij de participatiecultuur van het web. Spotgoedkoop, maar met een reuzensneeuwbaleffect.

Je zou er cynisch van worden. Maar voor wie het wil zien, heeft First Kiss wel degelijk artistieke waarde. Het is misschien onbedoeld, maar Pilieva snijdt grote kwesties aan die spelen in de digitale wereld. Het concept van lichamelijke intimiteit zonder liefde is een verwijzing naar porno — het populairste (video)genre op het web. En zelfs de websurfers die erin slagen het opdringerige bloot te negeren, zijn nog altijd voyeurs. Wie gluurt er nu niet naar selfies van volslagen onbekenden?

Kijkend naar deze zoenende mensen word je je langzaam bewust van dat collectieve voyeurisme. Zo houdt Tatia Pilieva ons onbewust toch een spiegel voor. Anno 2014 is zelfs een tongzoen niet langer privé.

Niels Bakker