Webfilm: het leven van een dag
Vrijwel gelijktijdig kwamen twee projecten naar buiten waarin wereldwijd een dag op aarde gevangen wordt: Kyle Ruddicks One Day on Earth en het YouTube-project Life in a Day.
Het do it yourself filmmaken op internet is in mum van tijd mikpunt geworden van de commercie. Aspirant filmers zetten niet langer alleen uit zichzelf video’s op YouTube, steeds vaker mobiliseren mediabedrijven hen om dat te doen. De Amerikaanse regisseur Spike Lee (do the right thing) stelde voor mobieltjesmaker Nokia een korte film samen uit ingezonden filmpjes over de onderwerpen geboorte, leven en dood, terwijl de BBC materiaal van kijkers wilde voor een ‘open source’ documentaire over het World Wide Web.
Dat er één cameraman op de aftiteling staat, behoort dus tot het verleden. Aan deze ‘sociale’ films werken we allemaal mee. Dat is ook de insteek van de virtuele manifestatie One Day on Earth, gehouden op zondag 10/10/10. Initiator Kyle Ruddick liep al sinds 2008 rond met het idee voor een lange documentaire, waarvoor mensen uit de hele wereld op één bepaalde dag een moment uit hun leven vastlegden. Lullig dat YouTube hem op 24/07/10 net even voor was, met het vergelijkbare Life in a Day. Daarbij moet regisseur Kevin MacDonald (touching the void) de ‘beste filmfragmenten’ tot een bioscoopwaardig geheel zien te smeden, dat in januari op Sundance in première gaat.
Voor een makkelijke taak staan Ruddick en MacDonald, net als eerder Spike Lee, niet. De inzendingen zijn zo uiteenlopend en divers als je kunt verwachten. Maar ook tamelijk voorspelbaar. Onvermijdelijk zijn de geboortes, huwelijken en verjaardagen die wereldbewoners willen delen. Sowieso overheersen de persoonlijke impressies. Als de blik eens wat meer naar buiten keert, gebeurt dat vooral in activistische filmpjes, die oproepen tot strijd voor een goede zaak. Het meest bijzonder is nog wel dat de stadssymfonie en de natuurdocumentaire terugkeren in miniatuuruitvoeringen.
Duizenden verschillende stemmen, en daarmee duizenden mogelijke documentaireverhalen. Dat maakt de taak van Ruddick en MacDonald ook zo moeilijk. Want hoe uit de verscheidenheid een eenheid te creëren die meer is dan een versplinterd mozaïek? Als je kiest voor een groot aantal lijntjes, kun je nergens lang bij stil blijven staan. Het resultaat is dan het gelikte videoclipje waar Lee mee op de proppen kwam, geen verhaal met kop en staart. Maar één centraal thema uitlichten kan eigenlijk ook niet, want dat ondergraaft het hele uitgangspunt.
Misschien is het beter als One Day on Earth en Life in a Day het einddoel van die lange documentaire laten schieten. Dan kunnen deelnemers uit het materiaal hun eigen films remixen, over het aardse leven op die ene magische dag.
Niels Bakker